عقل: محرم راز ملكوت، ص: 52

اعتقاد به قيامت كه بازدارنده ای قوی است ] باز كند تا برای ارتكاب هر گناهی آزاد باشد.

آری، انسان دوست دارد در گناه مداومت داشته باشد و هر كاری دلش خواست انجام دهد. برای همين نه از قرآن، نه نبوت، نه امامت، نه فقه، نه فقيه، و نه هيچ چيز ديگری خشنود نمی شود. اين نشانه كامل نبودن عقل است.

انتهای كار مرحوم مدرس

وقتی مرحوم مدرس از طرف مردم تهران وكيل اول مجلس شد، به تنهايی در مقابل قوانين ضد خدا و قوانينی كه به نفع دولت های انگليس و روس بود ايستادگی كرد. ايشان يك دوره هم در زمان قدرت رضا خان وكيل مجلس بود. بعد هم كه رضا خان شاه شد، باز مرحوم مدرس رأی اول را در تهران به دست آورد، ولی صندوق ها را كه باز كردند گفتند:

مردم به مدرس يك رای هم نداده اند. ايشان در مقابل اين جريان ايستاد و گفت:

دورغگوها! شما می گوييد هيچ كس به رأی به من نداده است. من خودم كه به خودم رأی داده ام، پس رأی خودم كجا رفت؟

وقتی اين مجتهد والا مقام از جريانات سياسی اجتماعی ايران حذف شد، به كاشمر تبعيدش كردند. اما باز رضا خان، با همه قدرت و شوكتی كه برای خود ساخته بود، از بودن اين پيرمرد هفتاد و پنج ساله كه با يك لباس كرباسی ساده در يك اتاق كاهگلی نشسته بود می ترسيد.

نقل است كه يك بار، در سر سه راهی مجلس شورا واقع در ميدان بهارستان تهران، رضا خان كه برای خودش فرعونی بود، گريبان مدرس را گرفت و او را به ديوار كوبيد و گفت، سيد! از جان من چه می خواهی؟

مرحوم مدرس گفت: می خواهم تو نباشی!