عقل: محرم راز ملكوت، ص: 393
جبرئيل سپس به پيغمبر عرض كرد: «فإنّ حلالها حساب»؛ يعنی خداوند حلال دنيا را در قيامت به پای اين ها حساب می كند و پاداش می دهد و اين هم از كرم و بزرگواری پروردگار است. خدا در روز قيامت ارتزاق حلال اين گروه از مردم را محاسبه می كند و پاداش زحمت كشيدن و عرق ريختن برای كسب حلال را به آن ها می دهد.
«و حرامها عقاب»؛ يعنی اينان حرام را خود آتش دوزخ می بينند.
همچنان كه قرآن كريم نيز تصريح می كند، حرام آتش است:
«إن الذين يأكلون أموال اليتامی ظلما إنما يأكلون فی بطونهم نارا». [25]
بی ترديد كساين كه اموال يتيمان را به ستم می خورند، فقط در شكم های خود آتش می خورند.
پرهيزكاران آن چنان به حرام بی التفات هستند كه گويی در اين عالم حرامی وجود ندارد كه ذهن آنان را به خود مشغول كند، چون می دانند حرام منتهی به آتش قيامت است.
آتشی كه از گور برمی خاست
دريغم می آيد در اين جا واقعه ای را نقل نكنم. داستان عجيبی است و واسطه هم ندارد؛ يعنی كسی كه اين واقعيت برايش اتفاق افتاده بود آن را برايم نقل كرد. من در عمرم از هفده يا هجده سالگی تاكنون- قريب پنج انسان چشم دار ديده ام و نه بيشتر. چشم داران يعنی كسانی كه آفريدگار مهربان به خاطر پاكی و تقوای فوق العاده شان به آنان رخصت داده تا اسراری را با چشم خود ببينند؛ اسراری كه برای ديگران در پرده است و قادر به ديدنش نيستند.
ساعت شش صبح يكی از روزهای دهه فاطميه، به مسجدی در تهران دعوت شدم. برای نخستين بار بود كه در آن مسجد منبر می رفتم. وقتی به مسجد رسيدم نمازگزاران تشهد نماز صبح را می خواندند. پس از
