عقل: محرم راز ملكوت، ص: 472
|
شاه خوبانی و منظور گدايان شده ای |
قدر اين مرتبه نشناخته ای، يعنی چه؟ [6] |
|
اميد يعقوب به بازگشت يوسف (ع)
پس از گذشت قريب به چهل سال از زمانی كه يوسف با دسيسه برادرانش به چاه افكنده شد، حضرت يعقوب، عليه السلام، همچنان به ديدار دوباره يوسف اميدوار بود. چون نه از طرف پروردگار به يعقوب خبر رسيده بود كه فرزند عزيزش نابود شده و نه قلب الهی و بيدار آن حضرت به مرگ يوسف گواهی می داد. بنابراين، چون دليلی برای اثبات مرگ يوسف نمی يافت، اميد به يافتن و ديدن يوسف داشت و اين اميد درياوار در قلب مبارك آن حضرت موج می زد.
در مقابل ايشان، فرزندان ناآگاهش قرار داشتند كه گمان می كردند يوسف نابود شده است. قرآن مجيد می فرمايد: هر وقت يعقوب سخن از يوسف به ميان می آورد يا اظهار اميدواری می كرد فرزندش پيدا شود، فرزندان يعقوب به پدرشان تهمت سبك مغزی می زدند. [7] با وجود اين، وقتی اين فرزندان برای بارسوم به مصر سفر می كردند، يعقوب، عليه السلام، به آنان فرمود:
«يا بنی اذهبوا فتحسسوا من يوسف و أخيه و لا تيأسوا من روح اللّه إنه لا ييأس من روح اللّه إلا القوم الكافرون». [8]
ای پسرانم! برويد يوسف و برادرش را جستجو كنيد و از رحمت خدا مأيوس نباشيد؛ زيرا جز مردم كافر از رحمت خدا مأيوس نمی شوند.
در اين آيه، خداوند از كلمه «تجسس» استفاده نكرده، بلكه كلمه «تحسس» را به كار گرفته است. شايان ذكر است، تحسس عملی مثبت، و تجسس اقدامی منفی است. پروردگار عالم، در سوره مباركه حجرات، [9] حتی به يك نفر اجازه تجسس در امور شخصی ديگران و پرونده
