عقل: محرم راز ملكوت، ص: 79
تمام عظمت پيغمبر اسلام به همين مطيع بودن و عبد اللّه بودنش است.
اگر به آياتی كه در رابطه با پيغمبر است دقت كنيم، می بينيم قسمت عمده ای از اين آيات از پيغمبر اكرم تعبير به «عبد» كرده اند. [6] بنده و عبد كسی است كه پيرو قرآن و مطيع محض پروردگار است و ازاين رو اين بالاترين مقام يك انسان در پيشگاه خدا نيز هست. به سبب داشتن چنين مقامی است كه در هر نمازی بر ما واجب كرده اند كه به اين مقام بندگی توجه كنيم. اين مقام نردبانی بود برای رسيدن به مقام رسالت:
«عبده و رسوله».
در واقع، اگر پرسيده شود كه خداوند چه كسانی را به پيغمبری انتخاب كرده است؟ در پاسخ بايد بگوييم: آن كسانی كه تابع محض حق بودند.
ويژگی مهم حضرت ابراهيم (ع)
پروردگار عالم در چندين سوره از حضرت ابراهيم، عليه السلام، ياد می كند و ويژگی های وی را بيان می دارد [7] كه از جمله آن ها متابعت حضرت ابراهيم، عليه السلام، است.
«انّ من شيعته لابراهيم». [8]
نكته در اين است كه پيش از آن كه ابراهيم پيغمبر اولو العزم و صاحب صحف باشد و فرزندی مثل اسماعيل داشته باشد و پدر همه انبيای بعد از خود قرار بگيرد، مطابق نص قرآن كريم پيرو حضرت نوح، عليه السلام، بوده است؛ يعنی ابراهيم بودن را از اين تابع بودن به دست آورده است. درحالی كه كسی كه تابع و مأموم شيطان و اقتداكننده به اوست، هيچ چيز گيرش نمی آيد. اين نكته مهم و قابل دقتی است كه می تواند برای ما بالاترين درس ها باشد.
وقتی قرآن می خواهد از پيغمبر اسلام، صلی اللّه عليه و آله، تعريف كند، غير از مساله عبد بودن می فرمايد:
