عقل: محرم راز ملكوت، ص: 65

فرمودند: مطب را بنا كن! پس از مدتی، آن طبيب نزد رسول خدا آمد و گفت: مردم خيلی كم به من مراجعه می كنند، درحالی كه من توقع داشتم در روز چندين بيمار به نزدم بيايند، مگر اينان مريض نمی شوند؟

پيغمبر فرمود: من در باب خوردن به اين مردم توصيه ای كرده ام كه دستور قرآن كريم است [1]: اين كه تا كاملا گرسنه نشده اند سر سفره ننشينند، و پيش از آن كه سير شوند از سر سفره كنار بروند:

«كلوا و اشربوا و لا تسرفوا».

بدن ساختمان خداست

اين خيلی عجيب است كه قرآن مجيد می گويد خداوند انسان های شكم چران و پرخور را دوست ندارد، چون پرخوری به بدن لطمه می زند: «ان اللّه لا يحب المسرفين».

اين نشان می دهد پروردگار عالم برای سلامت بدن ارزش بسياری قائل است. اهل دل می گويند: ساختمان بدن از آن خدا و ساختمان خداست.

درست هم می گويند و از عبارات «خلقناكم» و «خلقنا الانسان» در آيات قرآن برمی آيد كه تمام مصالح اين ساختمان و طرح و نقشه اش متعلق به پروردگار است. پروردگار هم اين ساختمان را دوست دارد، مثل هر صنعتكاری كه مصنوع خود را دوست دارد. [2] ازاين رو، انسان بايد در حفظ و سلامت اين ساختمان بكوشد تا زمان مرگ واقعی (نه اجل معلق) فرا برسد. لذا، تخريب اين ساختمان جسمانی (بدن) از نظر شرع صحيح نيست و جنبه عقلانی هم ندارد. حفظ سلامت اين ساختمان امری عقلی است و قرآن مجيد به زيبايی با عقل در اين باره هماهنگ است؛ يعنی از هر عاقلی بپرسيد ضرر زدن به بدن خوب است؟ پاسخش منفی است و اگر از وی سؤال شود: بيماری بهتر است يا سلامت؟

می گويد: سلامت.