عقل: محرم راز ملكوت، ص: 285

حكايتی از ذو القرنين

نام ذو القرنين [16] در قرآن كريم در سوره مباركه كهف آمده است و خداوند در قرآن بيش از يك صفحه درباره او و كارها و برنامه هايش سخن گفته است. [17] درباره سخصيت تاريخی ذو القرنين بحث های زيادی صورت گرفته و عده ای او را اسكندر مقدونی و عده ای كوروش هخامنشی، و عده ای ديگر شخصيتی مستقل دانسته اند. بعضی ها نيز عقيده دارند ايشان از انبيای خدا بوده است.

تا آن جا كه از آيات قرآن فهم می شود خداوند گشايشی نيز برای او قرار داده بود كه قرآن از آن با عنوان «سببا» ياد می كند. مراد از «سببا» كه در اين آيات آمده برخورداری ايشان از وسايل و علوم مهم آن روزگار بوده است. او اولين كسی است كه ميان دو كوه سدّ بسيار قوی و مستحكمی ساخت و سدسازی از زمان او رسم شد. يعنی علم سدسازی را برای نخستين بار او تعليم داده است، با اين تفاوت كه او در سدّی كه ساخت از آهن و مس مذاب استفاده كرد. زيرا دستور داد مردم هرچه آهن در خانه ها دارند بياورند. بعد، همه آن ها را در كوره ای ذوب كرد و در ساختمان آن سد به كارگرفت و روی آن مس مذاب ريخت. سفرهای او به شرق و غرب عالم نيز از جمله كارهای ديگر اين مرد الهی بود.

براساس آيات قرآن و روايات، يكی از كارهای مهم ذو القرنين اين بود كه با لشكر مؤمنش به مناطق مختلف می رفت و آن ها را به راه راست دعوت می كرد. اگر آن ها به اختيار و اراده خودشان دين خدا را قبول می كردند، كاری به كارشان نداشت. تنها، حاكم مؤمنی بر آن ها می گماشت تا احكام خدا را به آنان بياموزد؛ اما اگر قبول نمی كردند، درگيری و جنگ ميانشان درمی گرفت.

سفرهای ذو القرنين به قدری به طول انجاميد كه او در منطقه و كشور