عقل: محرم راز ملكوت، ص: 100

به هرحال، وقتی بلال می آمد پيغمبر اكرم به او می فرمودند: خسته و كوبيده ام، به من قدری راحتی و آسودگی ببخش! بلال هم می دانست پيغمبر اسلام چه می گويد:

لذا با همان گلوی ملكوتی شروع به خواندن قرآن يا گفتن اذان می كرد و پيغمبر، صلی اللّه عليه و آله، با شنيدن صدای او دوباره نشاط و سرزندگی می يافت. [7]

به چنين آمدن و شنيدن و خواندنی می گويند با دل آمدن، با دل شنيدن، و با دل خواندن. پس، مراد قرآن از فعل «تعالوا» اين است كه با دل و عقل بياييد تا آنچه ارزشمند است را برايتان بيان كنم.

فرمان اول:

از اين جمله اين ارزش ها كه آيه شريفه بدان اشاره دارد «أن لا تشركوا به شيئا» است؛ يعنی انسان ها نبايد قدرت و علم و حكمت و غفران و رزاقيت بی نهايت را راها كنند و به پرستش بت های چوبين و سنگين بپردازند يا فردی مثل خودشان را بپرستند. آيا اگر در زندگی كسی گرهی بيفتد، آن ها قادر به گشودن آن هستند؟ پرستش غير خدا دليل بر معطل بودن عقل، حبس عقل، و بی حركت بودن عقل است كه سبب می شود انسان منبع خير بی نهايت را بگذارد و در مقابل موجودات جاندار و بی جان عالم طبيعت به بندگی بايستد.

فرمان دوم:

دومين ارزش احسان به والدين است: «و بالوالدين احسانا». يعنی انسان بايد با احسان كردن به ايشان زحمات پدر و مادر را راج بنهد، نه به صرف ديدار از آنان. برخی افراد می پندارند اگر هفته ای يكبار به خانه پدر يا مادرشان سری بزنند و چای بخورند و بعد پی كارشان بروند حق