عقل: محرم راز ملكوت، ص: 171

پی نوشت

[ (1). عوالی اللئالی، احسائی، ج 1، ص 67.]

[ (2). اعراف، 58: «و البلد الطيب يخرج نباته بإذن ربه و الذی خبث لا يخرج إلا نكدا كذلك نصرف الآيات لقوم يشكرون»؛ و زمين پاك است كه گياهش به اذن پروردگارش بيرون می آيد، و زمينی كه ناپاك است، جز گياهی اندك و بی سود از آن بيرون نمی آيد؛ اين گونه نشانه ها را برای گروهی كه سپاس گزارند به صورت های گوناگون بيان می كنيم.]

[ (3). بقره، 261: «مثل الذين ينفقون أموالهم فی سبيل اللّه كمثل حبة أنبتت سبع سنابل فی كل سنبلة مئة حبة و اللّه يضاعف لمن يشاء و اللّه واسع عليم»؛ مثل آنان كه اموالشان را در راه خدا انفاق می كنند، مانند دانه ای است كه هفت خوشه بروياند، در هر خوشه صد دانه باشد؛ و خدا برای هركه بخواهد چند برابر می كند و خدا بسيار عطاكننده و داناست.]

[ (4). اين شعر يكی از قصايد بسيار معروف و پر محتوای ناصر خسروست كه در آن پندهای گرانی داده است. بعضی از ابيات آن اين است:

نكوهش مكن چرخ نيلوفری را		برون كن ز سر باد و خيره سری را
بری دان از افعال چرخ برين را		نشايد ز دانا نكوهش بری را
همی تا كند پيشه، عادت همی كن		جهان مر جفا را، تو مر صابری را
هم امروز از پشت بارت بيفگن		ميفگن به فردا مر اين داوری را
چو خود می كنی اختر خويش را بد		مدار از فلك چشم نيك اختری را
تو باهوش و رای از نكو محضران چون		همی برنگيری نكو منظری را
سپيدار مانده است و بی هيچ چيزی		ازيرا كه بگزيد او كم بری را
اگر تو از آموختن سر بتابی		نجويد سر تو همی سروری را
بسوزند چوب درختان بی بر		سزا خود همين است مر بی بری را
درخت تو گر بار دانش بگيرد		به زير آوری چرخ نيلوفری را
من آنم كه در پای خوكان نريزم		مر اين قيمتی در لفظ دری را.

]