عقل: محرم راز ملكوت، ص: 54

سيد واجد شرائط روزه دار را روز بيست و هفت ماه رمضان به شهادت رساندند. برای ده تومان خدا را رها كردند. اين اثر جهل و نفهمی است.

جهالت مقدمه تمامی گناهان

جالب اين است كه قرآن سخن حضرت لوط به قوم خود را چنين بيان می كند: «بل أنتم قوم تجهلون». [15]

می دانيد درد شما چيست كه به اين گناه بزرگ دچار شده ايد؟ مشكلتان اين است كه انسان های نفهمی هستيد و جهل در شما لانه كرده است. از اين رو، در تاريكی به سر می بريد. اين درحالی است كه عاقل به فرموده موسی بن جعفر، عليه السلام، در روشنايی محض زندگی می كند.

وقتی عقل كه از ارزش های عرشی و ملكوتی است، با علم دين تغذيه شود، بدل به فوق ارزش می شود. اين عقل عرشی كه با معرفت دينی تغذيه شده دارنده خود را به «خير البريه» [16] تبديل می كند. حال، در اين روشنايی، چه كسی می تواند چنين انسانی را فريب دهد؟ آری، عاقل است كه فريب كاری ها و دغل بازی ها را می فهمد، درحالی كه انسان های نفهم نمی فهمند.

توبه از اشتباهات، نشانه عقل

توبه از آثار عقل است. كسانی كه مرتكب گناه می شوند و توبه نمی كنند، انسان های نادانی هستند. زيرا توبه نكردن از آثار جهل و نادانی است.

تعجبی ندارد كه چرا از سی هزار جمعيت حاضر در كربلا تنها يك نفر توبه كرد؟ چون تنها همان يك نفر عاقل بود و بقيه همگی نفهم و جاهل و نادان بودند. تنها يك نفر بود كه صبح روز عاشورا عقل را به كار گرفت و از خود پرسيد: من برای چه بايد امام حسين را بكشم؟ به چه هدف؟ فلسفه اين كار چيست؟

بعد، با خود انديشيد كه گيرم در اين جنگ شركت كردم و پيروز هم