عقل: محرم راز ملكوت، ص: 127
وصی خيانتكار
چندی پيش، يكی از همين بچه های يتيم را ديدم كه البته ديگر بزرگ شده و ازدواج كرده است. می گفت: ما دو برادر و سه خواهر هستيم.
مالی كه وصی پدر ما از ما به يغما برده و به نام خودش كرده را اگر بخواهد به ما برگرداند، حدود 600 ميليون تومان می شود. اين درحالی است كه ما همه در شرايط زير متوسط و با سختی داريم زندگی می كنيم.
شكايت هم نمی توانيم از او بكنيم، زيرا همه اسناد را به نام خودش كرده و مال ما را در رديف مال خودش قرار داده است! اگر اسم اين كار خيانت و جنايت نيست چيست؟
روش رسول خدا، صلی اللّه عليه و آله، درباره يتيمان
روزی رسول خدا ديدند در كوچه ای تعدادی از بچه ها مشغول بازی هستند، ولی بچه ای در گوشه ای ايستاده و با حسرت به بازی آن ها نگاه می كند. اين را هم بگوييم كه در عربستان و قبل از بعثت پيامبر يتيم را خيلی تحقير می كردند و كوچكش می دانستند و چون عضوی زائد از اجتماع با او رفتار می كردند. خود رسول خدا هم كه يتيم بود، لذا وقتی ايشان به رسالت مبعوث شد، گروهی از مردم از جمله عمويش ابو لهب و افرادی چون ابو جهل می گفتند: كار ما به جايی رسيده كه از يك يتيم بايد فرمان ببريم؟ مگر او كيست؟
پيامبر با ديدن اين صحنه جلو آمد و گفت: پسرم چرا وارد بازی نمی شوی؟ گفت: راهم نمی دهند.
- چرا؟
- برای اين كه من يتيم هستم.
(از اين سخن معلوم می شود كه هنوز آن فكر شيطانی در ميان عرب ها ريشه كن نشده بوده).
