عقل: محرم راز ملكوت، ص: 85
عمرشان اين سه مساله را ترك كنند؛ يعنی اجازه ندهند اين سه مساله در زندگی شان راه پيدا كند. حال، شايسته است اين آيه را با عقل، با فطرت و با طبيعت زندگی بسنجيم تا حق بودن قرآن بيشتر برايمان آشكار شود.
آيه شريفه با عبارت «ان اللّه» آغاز می شود، نه با «ان الرحيم» و «ان الرحمن». زيرا اللّه وجودی است كه مستجمع جميع صفات كمال است. [17]
چنين وجودی به انسان امر می كند كه به عدل و احسان رفتار كند و جويای احوال نزديكان خويش باشد:
«يأمر بالعدل و الاحسان و ايتاء ذی القربی».
نيز انسان را از فحشا و زشتی و تجاوز نهی می نمايد:
«و ينهی عن الفحشا و المنكر و البغی».
خدا با اين شش برنامه انسان ها را موعظه می كند، بلكه پند بگيرند و عبرت بپذيرند:
«يعظكم لعلّكم تذكّرون».
سخنی درباره اين آيه
اولين امر پروردگار مربوط به عدل است. عدالت چيست؟ در پاسخ بايد گفت عدالت حقيقتی است كه معصوم، عليه السلام، درباره آن فرموده است:
«بالعدل قامت السماوات و الارض». [18]
عدالت سنگ بنای برپايی آسمان ها و زمين است.
زيرا اگر ظلمی در اين بساط بود، همه اركان آن به هم می ريخت و فاسد و نابود می شد. پس، وقتی خداوند فرمان می دهد كه در زندگی عدالت داشته باشيد، مفهومش اين است كه وجودتان را با تمام جريانات هستی هماهنگ سازيد. به راستی، چقدر ارزشمند است كه پروردگار عالم انسان را با تمام جريانات عادلانه هستی هماهنگ قرار دهد؟!
