عقل: محرم راز ملكوت، ص: 257
پيامبر چه می كرد و حال پيغمبر نسبت به قرآن چگونه بود؟ بی تفاوت و معمولی بود و فكر می كرد تنها مجموعه ای از لغات عربی بر او نازل شده يا اين كه حال ديگری به ايشان دست می داد؟ تو نيز در خواندن قرآن همان حالت را پيدا كن!
حال پيامبر در زمان نزول قرآن
الف. سخن امير المومنين (ع)
درباره حالت پيامبر در زمان نزول قرآن دو نكته قابل توجه است.
امير المؤمنين در اين باره می فرمايد: وقتی آيه يا سوره ای بر پيامبر، صلی اللّه عليه و آله و سلم، نازل می شد، حال ايشان به شدت دگرگون می شد و حالت انسان های مدهوش را می يافت و حضرت از شدت اثرپذيری تا مرز مرگ پيش می رفت. [3]
به راستی، اگر بنا باشد انسان از حقايق، تحولات، تغييرات و پيشامدها اثر نگيرد، به قول سعدی:
چه ميان نقش ديوار و ميان آدميت؟
بالاترين حقيقتی هم كه بايد بالاترين اثر را در انسان بگذارد كتاب خداست. البته، با شنيدن اين سخن نبايد غمگين شويم، زيرا به فضل خدا، بسياری از ما به بيماری خطرناك بی تفاوتی مبتلا نيستيم و از قرآن اثر می پذيريم. اما اگر فكر كنيم، می بينيم در قياس با عظمت قرآن، اثرگيری ما از آن قابل قبول نيست. آری، اين توفيق به ما داده شده كه برای قرآن مجيد احترام بالايی قائل باشيم و از آياتی كه می شنويم تأثير بپذيريم. با اين حال، گاهی نيز نسبت به برخی دعوت های قرآن كريم نوعی حالت كندی در روح و نفس و باطن مان وجود دارد.
«تومنون ببعض و تكفرون ببعض» [4]
يكبار، با انسان خوبی برخورد كردم كه داشت از درآمدش برايم تعريف
