عقل: محرم راز ملكوت، ص: 326

كند، تبديل به مؤمن می شود؛ آن هم مؤمنی كه قرآن مجيد می گويد:

«اولئك هم المؤمنون حقّا». [19]

مؤمنان واقعی و حقيقی فقط آنانند.

يا آن مؤمنی كه بعد از معرفی چهره اش می گويد:

«اولئك هم الصادقون». [20]

اينان [در گفتار و كردار] اهل صدق و راستی اند.

پس، كسانی كه در ادعای ايمان راستگو هستند می توانند بگويند ما مؤمن هستيم.

مومن بخيل نيست

فردی به پيغمبر عرض كرد: من مؤمنم، ولی مبتلا به يك عيب هستم! پيغمبر اكرم فرمود: چه عيبی؟ گفت: بخيلم! پيغمبر اكرم فرمود: دور شو! «البخيل فی النار». [21]

زيرا بخيل از چهره های دوزخ است. پس، چرا می گويی مؤمن هستم؟

آن مؤمنی كه خدا در قرآن توصيف كرده، مؤمن بی عيب است و بی عيب بودن هم برای همه انسان ها امكان دارد. همه می توانند انسان های بی عيبی باشند. همه می توانند آدم های پاكی باشند. همه می توانند، مانند حضرت ابراهيم، عليه السلام، دارای قلب سليم باشند [22] و قلب سليم يعنی باطن مبرّا از عيوب.

حقيقت اول: توفيق الهی

حضرت جواد، عليه السلام، آن سه حقيقت را اين گونه بيان می فرمايند:

كسی كه می خواهد مؤمن واقعی بشود اين سه حقيقت را لازم دارد؛ حقيقت اول «توفيق من اللّه» است. كلمه توفيق در لغت عرب به دو معنا آمده است:

1. هماهنگی و سازگاری بين انسان و حقايق: اين سازگاری هم كار