عقل: محرم راز ملكوت، ص: 28
خداوند متعال مريم را از اين مادر به وجهی نيكو قبول كرد.
«و أنبتها نباتا حسنا».
چون اين مادر فرزند خود را به من سپرده بود، من هم او را به نحوی نيكو و پسنديده پرورش دادم و خود تربيت او را به عهده گرفتم.
زمانی كه خدا تربيت كسی را بر عهده بگيرد دل او را هدايت می كند؛ فكرش را هدايت می كند، در وجود او ايجاد رغبت می كند، و ازاين رو، هزار لطف و عنايت به جانب او سرازير می شود.
«فتقبلها ربها بقبول حسن و أنبتها نباتا حسنا و كفلها زكريا».
می فرمايد يكی از پيغمبران خود را سرپرست مريم قرار دادم و او را موظف كردم تا اين دختر را پرورش و رشد دهد. نكته مساله در همين جاست كه خداوند يك پيغمبر را كه بايد معلم همه انسان ها باشد، معلم يك نفر قرار می دهد. از بركت چنان پدر و مادر پاكدامن و چنين معلم شايسته ای اين دختر به قدری رشد می كند كه قرآن می فرمايد:
«كلما دخل عليها زكريا المحراب وجد عندها رزقا».
هرگاه زكريا در محراب عبادت بر مريم وارد می شد، چيز شگفت آوری می ديد. از خود می پرسيد: مادر مريم كه به اين جا نيامده تا برايش غذا بياورد، پدرش هم كه نيامده، قوم وخويش هايش هم كه نيامده اند، پس اين غذا از كجا برای او آماده شده است:
«قال يا مريم أنی لك هذا؟».
اين سفره از كجا برای تو پهن شده است؟
و مريم در پاسخ سوال حضرت می گفت:
«قالت هو من عند اللّه».
اين سفره از جانب خدا برای من پهن شده است.
«إن اللّه يرزق من يشاء بغير حساب».
ای پيغمبر، بدان خدا به هركس كه بخواهد بی حساب روزی می دهد.
