عقل: محرم راز ملكوت، ص: 25

ذرياتنا قرة اعين». قرآن مجيد نمونه هم در اين باره معرفی می كند. يكی از عاقلان برجسته ای كه در مسأله ازدواج پناه به خدا برد و همسر خود را از خدا خواست و بچه هايش را از خدا طلب كرد و پروردگار بزرگ عالم هم دعايش را مستجاب كرد همسر عمران و مادر حضرت مريم بود:

«اذ قالت امراة عمران».

قرآن در اين جا هم از زن و هم از شوهر او نام می برد. با راهنمايی حضرت موسی بن جعفر، عليه السلام، معلوم می شود كه عمران قبل از ازدواجش اين زن را از پروردگار عالم درخواست كرده و دعا كرده بود كه خدايا، همسری نصيب من كن و حاصل اين ازدواج را برای ما مايه روشنی قلب و شادی دل قرار بده! خداوند هم اين زن با كرامت و اين خانم بزرگوار با عفت با ايمان پاكدامن اهل توحيد را نصيب او فرمود.

چيزی از عروسی اين دو نگذشته بود كه اين خانم حامله شد. خانمی كه شايد سنش به بيست نرسيده و از عروسی اش شايد يك سال نگذشته بود، وقتی متوجه شد حامله است، با خدای خود كلماتی گفت كه نشان می دهد اين خانم جوان چقدر با معرفت و با كرامت و فهميده و عقل بوده است:

«إذ قالت امرأة عمران رب إنی نذرت لك ما فی بطنی محررا فتقبل منی إنك أنت السميع العليم. فلما وضعتها قالت رب إنی وضعتها أنثی و اللّه أعلم بما وضعت و ليس الذكر كالانثی و إنی سميتها مريم و إنی أعيذها بك و ذريتها من الشيطان الرجيم». [10]

ياد كنيد هنگامی كه همسر عمران گفت: پروردگارا، برای تو نذر كردم كه آنچه را در شكم خود دارم برای خدمت خانه تو از ولايت و سرپرستی من آزاد باشد. بنابراين، از من بپذير؛ يقينا تو شنوا و دانايی. زمانی كه او را زاييد گفت: پروردگارا، من او را دختر زاييدم. و خدا به آنچه او زاييد داناتر بود؛ و آن پسر كه زاييدن او را آرزو داشت، در كرامت، عظمت،