عقل: محرم راز ملكوت، ص: 43

قسم خورد و با اين قسم زمينه اتبات حرف خود را برای آدم و حوا فراهم كرد. اين قسم شيطان قسم مكارانه، فريب كارانه و دورغ بود.

اصولا، هيچ وقت افراد متقلب واقعيت قسم دروغ خود را برای انسان شرح نمی دهند، چون اگر چنين كاری انجام دهند و بگويند ما داريم قسم دروغ می خوريم و تقلب می كنيم، نقض غرض است و ديگر نامش دغل بازی و فريب كاری نيست. لذا، هيچ وقت متقلب فريبكار حقيقت كار خود را برای انسان بيان نمی كندو به همين سبب است كه انسان فريب او را می خورد.

در قرآن مجيد، به مردم فراوان سفارش شده است كه سعی كنيد بيدار و بينا باشيد تا شما را گول نزنند و مغرور نكنند. [5] البته، غرور در اين جا به معنای فريب است. شياطين انسان را يا با پول فريب می دهند با با مقام با با قيافه زيبا يا با زبان بازی و يا ... بااين حال، انسان های عاقل فريب كاری را درك می كنند، زيرا وقتی در مقابل چنين دغل بازانی قرار می گيرد و می بينند آن ها به هر حيله و مكری متوسل می شوند درك می كنند كه طرف مقابل می خواهد آن ها را از خدا دور كند و به كرامت و ارزش هايشان حمله كند. پروردگار عالم در قرآن می فرمايد:

«إن الشيطان كان للانسان عدوا مبينا». [6]

تنها انسان عاقل است كه مفهوم «عدوّ مبين» بودن شيطان را می فهمد.

اما كدام انسان عاقل؟ مسلما، عاقلی كه به قول امير المؤمنين، عليه السلام، دارای عقل مسموع است، نه فقط دارای عقل طبيعی. كسی كه تنها دارای عقل طبيعی است به سادگی گول می خورد، ولی كسی كه عقل طبيعی خود را با معارف الهی تغذيه كرده و عمری با معارف و مسائل الهی سر و كار داشته می فهمد هدايت چيست و گمراهی كدام است؛ حق چيست و باطل كدام است؛ عملی كه عامل رفتن به بهشت است چيست و كاری