ارزش عمر و راه هزينه آن، ص: 29
شمر قبل از اين كه سر حضرت ابی عبدالله عليه السلام را جدا كند، حضرت فرمودند:
هنوز درب توبه باز است، اگر می خواهی برگردی، برگرد. خودش نخواست.
چيزی كه با اختيار خودش نخواسته است، خدا به زور در حلق او كند؟
او اعلان كرده است كه من با تمام وجود، بهشت تو را نمی خواهم. تا آخر عمر هم گفته است كه نمی خواهم. حالا كه مرده است، هيچ جاذبه ای در وجود خود برای جذب يك سيب بهشتی نيست، اگر خدا او را درون بهشت نيز ببرد، نمی تواند از نعمت ها استفاده كند، چون دهان خوردن نعمت بهشت، چشم ديدن مناظر بهشت، گوشِ شنيدن نواهای بهشت و شهوت و لذّت قرار گرفتن در كنار حور العين را ندارد، همه خاموش است. خدا او را كجا ببرد؟
شما كور مادرزادی را پيدا كنيد، زيباترين تابلوی كمال الملك را نزد او ببر، كمال الملك «1» كه اهل كاشان و نقّاش دربار قاجاريه بود و رضاشاه او را به نيشابور تبعيد كرد و همانجا مرد و آنجا نيز دفن است، بگو: تلفيق و به قول خارجی ها، هارمونی رنگ ها را ببين، زيبايی تابلو را ببين، تابلو دارد با آدم حرف می زند. كور همه را تاريكی می بيند. بعد حوصله اش سر می رود و می گويد: من هيچ چيز را نمی بينم.
پروردگار در سوره اسراء می گويد:
«وَ مَنْ كانَ فِي هذِهِ أَعْمی فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمی » «2»
آن كسی كه در اينجا چشم ديدن پيغمبر و اهل بيت عليهم السلام را نداشته است، آنجا نيز چشم ندارد كه ببيند، آن وقت تو می گويی: او را به بهشت ببر؟ او نمی بيند. او در دنيا در تاريكی بوده، در قيامت نيز بايد در تاريكی باشد.
«فِي سَمُومٍ وَ حَمِيمٍ* وَ ظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ» «3»
در آخرت در دود غليظ فراگير می باشد. اگر چشم داشت، من او را به بهشت می بردم. تو كه چشم داری بيا برو بهشت. اما اگر در دنيا
______________________________ (1)- كمال الملك، محمد غفاری منسوب به ابوذر غفاری ابن ميرزا بزرگ كاشانی از مفاخر هنر نقاشی ايران متولد 1264 ه. ق، متوفی 1319 ه. ش وی پس از طی تحصيلات مقدماتی در كاشان به تهران عزيمت كرد و در مدرسه دارالفنون به كسب دانش پرداخت و در نقاشی كه هنر مورد علاقه اش بود به موفقيت های بزرگی نايل آمد. او به دربار ناصر الدين شاه راه يافت و مدتها در كاخ گلستان به تهيه تابلوها و ايجاد آثار نفيس پرداخت و بر اثراستعداد شگرفی كه از خود نشان داد در سال 1310 ه. ق به لقب كمال الملك مفتخر گرديد. كمال الملك با هزينه شخصی به اروپا مسافرت كرد و پس از سه سال مطالعه درآثارنقاشان اروپا به ايران برگشت. وی درسال 1329 ه. ق مدرسه صنايع مستطرفه را در تهران افتتاح كرد و در آن مدرسه شاگردان هنرمندی پرورش داد. درسال 1307 ه. ق از كاركناره گرفت و به ملك شخصی خود نيشابور رفت و تا آ خر عمر به انزوا گذرانيد و نابينا شد. مدفن وی در جوارآرامگاه شيخ عطار درنيشابوراست. «فرهنگ فارسی (اعلام)، محمد معين: 6/ 1600.»
(2)- اسراء (17): 72؛ «و كسی كه در اين دنيا كوردل باشد، در آخرت هم كوردل و گمراه تر است.»
(3)- واقعه (56): 42- 43؛ «در ميان بادی سوزان و آبی جوشان [قرار دارند،]* و سايه ای از دودهای بسيار غليظ و سياه.»
