تواضع و آثار آن، ص: 136
ملكوتی و نورانی كه با يك شترچران فقيه، دين شناس و دين دار شده بود، خداوند متعال نصيبی به ما عنايت كرده است. البته از اين هشت قسمت، از هر كدام، اندكی به ما عنايت شده است، اگر عنايت نشده بود ما در اين حال نبوديم؛ يعنی اهل خدا و خدمت به خلق نبوديم. معلوم می شود خداوند متعال به همه ما نظر دارد و اين حقايق را به ما نشان داده است.
حريص در عبادت و خدمت به خلق
به ما سفارش شده كه در امور الهی و ملكوتی اهل قناعت نباشيد. بلكه اهل حرص باشيد، شما در قرآن مجيد می بينيد كه پروردگار پيغمبر عليه السلام را به عنوان يك انسان حريص معرفی كرده است. اين حرص حرام و شيطانی نيست، اين حرص در اينجا به جا است، چه طور رسول خود را معرفی می كند:
«حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ» «1»
يعنی به همه انسان ها حرص دارد، برای اينكه نگذارد انسان ها گرفتار عذاب فردا و دنيای فاسد و محروم از بهشت پروردگار شوند. اينجا جای قناعت نيست.
چه چيز مردم مملكت ما از اويس كمتر است! مگر اويس انسان ويژه ای آفريده شده بود؟ اويس انسانی بود كه مسلمان نبود، بعد كه صدای دين پيغمبر صلی الله عليه و آله به او رسيد، با عقل، نگاه به اين دين و فرهنگ كرد و آن را قبول كرد، بعد هم حرص زد كه از همه حقايقی كه با آن در ارتباط است، ظرفش را پر كند و پر كرد.
همه چيز را از خدا گرفت، عمرش هم به زيباترين صورت تمام شد. در ركاب وجود مبارك اميرالمؤمنين عليه السلام در جنگ صفّين به شهادت رسيد. اين هم پايان عمر و اول حيات آخرت بود، يعنی از مردن نهراسيد و مرگ را محكوم كرد، چون شهيد نمی ميرد.
______________________________ (1)- توبه (9): 128؛ «اشتياق شديدی به [هدايتِ ] شما دارد، و نسبت به مؤمنان رؤوف و مهربان است.»
