تواضع و آثار آن، ص: 150
نمی فرمايد، «خُلِقَ الْإِنْسانُ»، معلوم می شود عجله يك امر عارضی و بيماری است. و اين بيماری با عمل صالح قابل معالجه است، انسان را از بيماری شتابزدگی و عجولی شفا می دهد.
«وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ» «1» «إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَ يُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً كَبِيراً» «2»
بافت اصلی آفرينش انسان
در آيه دوم: مسأله آفرينش انسان مطرح است.
«لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي كَبَدٍ» «3»
ما انسان را در چارچوب كار، كوشش، زحمت، مشقت و فعاليت آفريديم؛ «4» يعنی نبايد تمام عمر خود را به بطالت بگذراند، فعاليت و عمل جزء بافت خلقت و آفرينش انسان است. پروردگار در قرآن می فرمايد: تو بايد حركت كنی و كوشش كنی، بافت وجود خود را، با كوشش، فعاليت و اطاعت از خدا و پيغمبر صلی الله عليه و آله گره بزن، تا زحمات، فعاليت ها و كوشش های شما باطل نشود.
ارزش عمل صالح در زندگی
عمل صالح نمی گذارد فعاليت ها، رنج ها و حركت های انسان نابود شود.
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ لا تُبْطِلُوا أَعْمالَكُمْ» «5»
عمل صالح انسان را دست پر می كند. دنيا و آخرت انسان را آباد می كند و عامل به دست آوردن بهشت است.
______________________________ (1)- اسراء (17): 82؛ «و ما از قرآن آنچه را برای مؤمنان مايه درمان ورحمت است، نازل می كنيم.»
(2)- اسراء (17): 9؛ «بی ترديد اين قرآن به استوارترين آيين هدايت می كند، و به مؤمنانی كه كارهای شايسته انجام می دهند، مژده می دهد كه برای آنان پاداشی بزرگ است.»
(3)- بلد (90): 4؛ «همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفريديم.»
(4)- الحياة با ترجمه احمد آرام: 3/ 220 و 221 و 223
سوره النجم: 39؛ «وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعی »
سوره النساء: 32؛ «لِلرِّجالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا، وَ لِلنِّساءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ »
النّبي صلی الله عليه و آله: كلوا من كدّ أيديكم.
سئل النّبيّ صلی الله عليه و آله: أيّ كسب الرّجل أطيب؟ قال: «عمل الرّجل بيده و كلّ بيع مبرور.
الإمام الباقر عليه السلام- قال راوي الحديث: سألته عن الرّجل يتقبّل العمل فلا يعمل فيه و يدفعه إلی آخر، يربح فيه؟ قال: لا.
امام جعفر صادق عليه السلام در اين خصوص می فرمايد: «... و خلق له الوبر لكسوته، فكلّف ندفه و غزله و نسجه، و خلق له الشّجر، فكلّف غرسها و سقيها و القيام عليها ... و ترك عليه في كلّ شي ء من الأشياء موضع عمل و حركة، لما في ذلك من الصّلاح ... و جعل الخبز متعذّرا-/ لا ينال إلّابالحيلة و الحركة-/ ليكون للإنسان في ذلك شغل يكفّه عمّا يخرجه إليه الفراغ من الأشر و العبث.»
(5)- محمد (47): 33؛ «ای اهل ايمان! خدا را اطاعت كنيد و پيامبر را اطاعت كنيد و اعمالتان را [با تخلف از دستورها خدا و پيامبر، شرك، نفاق، منت گذاری و ريا] باطل مكنيد.»
