تواضع و آثار آن، ص: 27

دست، قدم و شهوت، همه را وارد روزه كنيد، رمضان، با چنين روزه ای كلاس تقوا را می سازد كه اگر تقوا برای شما حاصل شود: «1» «لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» «2»

شما با ارزشترين انسان نزد پروردگار می شويد. اين كار ماه رمضان است كه شما را تبديل به با ارزش ترين موجودات عالم هستی نزد پروردگار می كند.

«يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثی وَ جَعَلْناكُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ» «3»

ماه مبارك رمضان، مقام «أَتْقاكُمْ» برای متّصلين به خودش می سازد و ايام ديگر اين قدرت را ندارد حتی ايام حج، رجب و شعبان چنين ارزشی ندارد، اين هنر ماه مبارك رمضان است.

غنيمت شمردن ماه رمضان

بنابراين واجب است اهل ايمان اين بخش از روزگار را به بالاترين وجه غنيمت بدانند، چون اين بخش مدت آن اندك است، و زودگذر است و سريع از دست انسان می رود، به اين خاطر پيغمبر صلی الله عليه و آله سفارش می كردند:

«اغتنموا الفرص فانّها تمرّ مرّ السحاب» «4» فرصت های الهی را غنيمت بدانيد كه مانند ابر زودگذر است و رد می شود.

صبح می بينيد آسمان شهر را ابر گرفته است، همه فكر می كنند باران می آيد، يك ساعت بعد يك لكّه ابر در آسمان پيدا نمی شود. اين فرصت مانند ابر است، آمده برای باريدن و شما با روزه واجد شرايط باعث شويد اين ابر تا نرفته بر كلّ زندگی شما چه باطن و چه ظاهر ببارد.

______________________________
(1)- في نهج البلاغة: و قال (أمير المؤمنين عليه السلام): كم من صائم ليس له من صيامه إلّاالظمآء، و كم من قائم ليس له من قيامه إلّاالعنآء، حبّذا نوم الأكياس و إفطارهم.

الكافی: 4/ 87، باب أدب الصائم ...، حديث 87؛ «عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيم عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله لِجَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ يَا جَابِرُ هَذَا شَهْرُ رَمَضَانَ مَنْ صَامَ نَهَارَهُ وَ قَامَ وِرْداً مِنْ لَيْلِهِ وَ عَفَّ بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ وَ كَفَّ لِسَانَهُ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَخُرُوجِهِ مِنَ الشَّهْرِ فَقَالَ جَابِرٌ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا أَحْسَنَ هَذَا الْحَدِيثَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله يَا جَابِرُ وَ مَا أَشَدَّ هَذِهِ الشُّرُوطَ.»

(2)- بقره (2): 21؛ «تا [با پرستيدن او] پروا پيشه شويد.»

(3)- حجرات (49): 13؛ «ای مردم! ما شما را از يك مرد و زن آفريديم و ملت ها و قبيله ها قرار داديم تا يكديگر را بشناسيد. بی ترديد گرامی ترين شما نزد خدا پرهيزكارترين شماست.»

(4)- مستدرك الوسائل: 12/ 141- 142، باب 90، باب استحباب انتهاز فرص الخير، حديث 13731، «الآْمِدِيُّ فِي الْغُرَرِ، وَ عَنْهُ صلی الله عليه و آله قَالَ تَرْكُ الْفُرَصِ غُصَصٌ الْفُرَصُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ.

عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام أَنَّهُ قَالَ الْفُرَصُ خُلَسٌ الْفَوْتُ غُصَصٌ.

وَ قَالَ عليه السلام الْفُرَصُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ (فَانْتَهِزُوهَا إِذَا أَمْكَنْتَ فِي أَبْوَابِ الْخَيْرِ وَ إِلَّا عَادَتْ نَدَماً).

وَ قَالَ عليه السلام أَشَدُّ الْغُصَصِ فَوْتُ الْفُرَصِ.»

شرح نهج البلاغة: 18/ 283؛ «إِضَاعَةُ الْفُرْصَةِ غُصَّةٌ في المثل انتهزوا الفرص فإنها تمر مر السحاب.»