تواضع و آثار آن، ص: 61

ارزش كلام انسان های مؤمن

«اولئك كلامهم كلام الانبياء» اين افراد وقتی دهان باز می كنند و سخن می گويند، ارزش سخن آنها، ارزش سخن انبيا عليهم السلام است.

«اولئك الابطال حقاً»

اینان به حقيقت بندگان ويژه من هستند.

«واذا اردت بأهل الارض عقوبةً أو عذاباً» «1» هر وقت اراده كنم كره زمين را با اهلش نابود، و همه را دچار عذاب كنم و آتش، سيل و زلزله فراگير بفرستم، «ذكرتهم فصرفت العقوبة» وقتی نگاهم به بندگان با ايمان كه تعداد آنها كم است در ميان اين همه مردم می افتد به خاطر گُل جمال بندگان مؤمن، عذاب و عقوبت را از مردم دنيا بر می گردانم.

اين ذكر خداست. در ميان گودال چه حال عجيبی داشته، به آخرين نهايت ذكر و عشق و ذوب و فنا رسيده بود و كسی در عالم، حال او را با چنين موقعيتی به دست نمی آورد.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته

______________________________
(1)- بحارالأنوار: 37/ 80؛ «مَجَالِسُ الشَّيْخِ، بِإِسْنَادِهِ الْمُتَقَدِّمِ فِي بَابِ فَضْلِ الصَّلَاةِ عَنْ أَبِي ذَرٍّ فِيمَا أَوْصَی إِلَيْهِ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله يَا أَبَا ذَرٍّ يَقُولُ اللَّهُ تَعَالَی إِنَّ أَحَبَّ الْعِبَادِ إِلَيَّ الْمُتَحَابُّونَ بِجَلَالِي الْمُتَعَلِّقَةُ قُلُوبُهُمْ بِالْمَسَاجِدِ الْمُسْتَغْفِرُونَ بِالْأَسْحَارِ أُولَئِكَ إِذَا أَرَدْتُ بِأَهْلِ الْأَرْضِ عُقُوبَةً ذَكَرْتُهُمْ فَصَرَفْتُ الْعُقُوبَةَ عَنْهُمْ يَا أَبَا ذَرٍّ كُلُّ جُلُوسٍ فِي الْمَسْجِدِ لَغْوٌ إِلَّا ثَلَاثَةً قِرَاءَةُ مُصَلٍّ أَوْ ذَاكِرُ اللَّهِ تَعَالَی أَوْ سَائِلٌ عَنْ عِلْمٍ.»