تواضع و آثار آن، ص: 341

يعنی هر صفحه قابلی را كه پيدا می كرد، قلم خود را در آنجا به كار می برد، صفحه قابل هم نقش فاعل را قبول می كرد.

اين بحث را فلاسفه دارند، چرا امام زمان نمی آيد؟ زيرا قابليت در مردم به وجود نيامده است كه بيايد نقش تربيتی، الهی و ملكوتی خود را به صورت فعلی در بياورد. اين بحث در همه جا جريان دارد.

عامل اصلی بلا و مصيبت

چرا پروردگار بزرگ عالم بلاها را قطع نمی كند؟ طوفان ها، زلزله ها، گرانی ها و كمبودها را قطع نمی كند، آيا فاعل ناتوان است؟ خير، فاعل توانا است، ولی در قرآن به انسان ها می فرمايد:

«إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّی يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ» «1»

شما از خود لياقت نشان دهيد، من لياقت ذاتی به شما دادم ولی روی آن را آلودگی و كثافت گرفته است، من نمی توانم نقش رحمت خود را روی لجن بزنم، شما لياقت نشان بدهيد، من به موقع باران نازل می كنم. خداوند می فرمايد:

«يا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ» «2»

باران به موقع كه در دامن اين بارش، همه خشكی های زمين سرسبز شود و روئيدنی بروياند، بارانی كه سيل نشود، خاك را از بين نبرد، سنگ های كوهها را سرازير نكند، خانه های شما را خراب نكند، شهرها را زير آب نبرد.

«يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً»

شما زنا نكنيد، من زلزله را تعطيل می كنم. در معارف ما آمده است كه:

«اذا فشا الزنا ظهرت الزلزلة» «3»

______________________________
(1)- رعد (13): 11؛ «يقيناً خدا سرنوشت هيچ ملتی را [به سوی بلا، نكبت، شكست و شقاوت ] تغيير نمی دهد تا آنكه آنان آنچه را [از صفات خوب و رفتارشايسته و پسنديده ] در وجودشان قرار دارد به زشتی ها و گناه تغيير دهند.»

(2)- هود (11): 52؛ «ای قوم من! از پروردگارتان آمرزش بخواهيد، آن گاه به سوی او بازگرديد، [تا] برای شما باران فراوان و پی در پی فرستد.»

(3)- الكافی: 2/ 448، حديث 3؛ «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام إِذَا فَشَا أَرْبَعَةٌ ظَهَرَتْ أَرْبَعَةٌ إِذَا فَشَا الزِّنَا ظَهَرَتِ الزَّلْزَلَةُ وَ إِذَا فَشَا الْجَوْرُ فِي الْحُكْمِ احْتُبِسَ الْقَطْرُ وَ إِذَا خُفِرَتِ الذِّمَّةُ أُدِيلَ لِأَهْلِ الشِّرْكِ مِنْ أَهْلِ الْإِسْلَامِ وَ إِذَا مُنِعَتِ الزَّكَاةُ ظَهَرَتِ الْحَاجَةُ

و نيز در الكافی: 5/ 542- 541، باب الزانی، حديث 6-/ 4-/ 2؛ «قَالَ أَبُو إِبْرَاهِيمَ عليه السلام اتَّقِ الزِّنَا فَإِنَّهُ يَمْحَقُ الرِّزْقَ وَ يُبْطِلُ الدِّينَ.

عنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام قَالَ وَجَدْنَا فِي كِتَابِ عَلِيٍّ عليه السلام قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله إِذَا كَثُرَ الزِّنَا مِنْ بَعْدِي كَثُرَ مَوْتُ الْفَجْأَةِ.

عَلِيِّ بْنِ سُوَيْدٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ عليه السلام إِنِّي مُبْتَلًی بِالنَّظَرِ إِلَی الْمَرْأَةِ الْجَمِيلَةِ فَيُعْجِبُنِي النَّظَرُ إِلَيْهَا فَقَالَ لِي يَا عَلِيُّ لَابَأْسَ إِذَا عَرَفَ اللَّهُ مِنْ نِيَّتِكَ الصِّدْقَ وَ إِيَّاكَ وَ الزِّنَا فَإِنَّهُ يَمْحَقُ الْبَرَكَةَ وَ يُهْلِكُ الدِّينَ.»