تواضع و آثار آن، ص: 379
تواضع امام حسين عليه السلام
«1»اين انسان سوار بر يك قاطر است، از يك محلی در مدينه رد می شود، چهار پنج كارگر، نماز ظهر خود را خوانده و روی خاك های كوچه نشسته و يك پارچه پهن كرده بودند و يك مقدار نان خشك ريخته بودند و می خواهند غذا بخورند. چشم يكی از آنها به أبی عبدالله عليه السلام افتاد، گفت: صبر كنيد من بروم اگر امام حسين عليه السلام ناهار نخورده، او را دعوت كنم بيايد با ما ناهار بخورد.
تا اين را گفت، بقيه كارگرها گفتند، عقلت كم است، آسمان و زمين غلام حلقه به گوش حسين عليه السلام است، از او دعوت كنيم با ما ناهار بخورد؟! و روی خاك ها بنشيند، گفت: رفقا شما حسين را نمی شناسيد. بلند شد دويد و جلوی مركب آمد، گفت: حسين جان غذا خورده ايد؟ فرمود: نه.
اوليای خدا هميشه راست می گويند به خدا، خانواده، به مردم و خود راست می گويند، گفت: ميل به غذا داری، فرمود: بله، گفت: می آييد با ما ناهار بخوريد، فرمود: بله، از قاطر پياده شدند، روی خاك نشستند، غذای آنها كه تمام شد، فرمود: من دعوت شما را اجابت كردم، حالا من اگر شما را دعوت كنم اجابت می كنيد. گفتند: يابن رسول الله، با كمال ميل اطاعت می كنيم،
|
بدين مژده گر ديده خواهی رواست |
كاين مژده آسايش جان ماست «2» |
|
فرمود: فردا همه شما خانه ما دعوت هستيد، يك غذای خوبی پخت، بعد به قنبر فرمود: پول و لباس، به اين بزرگواران بده، اينها ميهمانان من هستند.
تاثير تواضع بر جامعه
تواضع مهر، عبادت و رفاقت می آورد. نيرو اضافه می كند، اگر هفتاد ميليون
______________________________ (1)- وسائل الشيعة: 24/ 300، باب 28، حديث 30603؛ «الْعَيَّاشِيُّ فِي تَفْسِيرِهِ عَنْ مَسْعَدَةَ قَالَ مَرَّ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ عليه السلام بِمَسَاكِينَ قَدْ بَسَطُوا كِسَاءً لَهُمْ فَأَلْقَوْا عَلَيْهِ كِسَراً فَقَالُوا هَلُمَّ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَثَنَی (رِجْلَهُ وَ نَزَلَ) ثُمَّ تَلَا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرِينَ ثُمَّ قَالَ قَدْ أَجَبْتُكُمْ فَأَجِيبُونِي قَالُوا نَعَمْ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ قَامُوا مَعَهُ حَتَّی أَتَوْا مَنْزِلَهُ فَقَالَ لِلرَّبَابِ أَخْرِجِي مَا كُنْتِ تَدَّخِرِينَ.» بحار الأنوار: 46/ 55، باب 5، حديث 2؛ «الكافی، هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ مَرَّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمَا عَلَی الْمَجْذُومِينَ-/ وَهُوَ رَاكِبٌ حِمَارَهُ وَ هُمْ يَتَغَدَّوْنَ-/ فَدَعَوْهُ إِلَی الْغَدَاءِ فَقَالَ-/ أَمَا إِنِّي لَوْ لَاأَنِّي صَائِمٌ لَفَعَلْتُ-/ فَلَمَّا صَارَ إِلَی مَنْزِلِهِ أَمَرَ بِطَعَامٍ فَصُنِعَ-/ وَ أَمَرَ أَنْ يَتَنَوَّقُوا.»
(2)- ابوالقاسم فردوسی.
