تواضع و آثار آن، ص: 257

در من هيچ عيب و نقصی نيست، نقاش من زيبای مطلق است، نقاش من

«أَحْسَنَ كُلَّ شَيْ ءٍ خَلَقَهُ» «1»

می باشد و هيچ عيب، نقص و انحرافی در او نمی باشد كه نازيبايی در نقش پيدا شود، اگر تو بخواهی مرا نگاه كنی، از ابلهی بيرون بيا، متفكرانه به قرآن نگاه كن:

«أَ فَلا يَنْظُرُونَ إِلَی الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ» «2»

شتر، نشانه وجود من در عالم هستی است، اگر عالم خدا نداشت، شتری به اين صورت به وجود نمی آمد، شتر نشانه من است، به عالم خردمندانه نگاه كن، اما بدانيد كه دانش شما قليل است.

اعطای دانش مطابق با ظرفيت انسان ها

دانش عده ای كه نقاشی و ظرفيت ويژه دارند كثير است، كه به آنها عنايت شده است،

«وَ مَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْراً كَثِيراً» «3»

و در جای ديگر می فرمايد:

«وَ لَقَدْ آتَيْنا لُقْمانَ الْحِكْمَةَ» «4»

به او دانش كثير عطا كردم، چنين افرادی الراسخون فی العلم هستند؛ يعنی علمشان از من گرفته شده است، در آن علم تغييری ايجاد نمی شود. ولی همين دانش كثير، به قول فلاسفه مقول به تشكيك است، علوم كثير با كثير فرق می كند، از جهت ماهيت فرق نمی كند ولی عنصراً از نظر گستردگی فرق می كند، مانند نور،

______________________________
(1)- سجده (32): 7؛ «همان كسی كه آنچه را آفريد نيكو ساخت.»

(2)- غاشيه (88): 17؛ «آيا با تأمل به شتر نمی نگرند كه چگونه آفريده شده؟»

(3)- بقره (2): 269؛ «و آنكه به او حكمت داده شود، بی ترديد او را خير فراوانی داده اند.»

(4)- لقمان (31): 12؛ «و به راستی ما به لقمان حكمت عطا كرديم.»