تواضع و آثار آن، ص: 294

اشتباه معنی می كنيد، آيه جمع است، شما در كتابهای خود نوشتيد پيامبر يك نفر را آورد. در اينجا هم آيه جمع است.

معنی اين پيوند اين است. اگر به علی نزديك شويد «1» معنای آن اين است كه به همه انبيا و به مردان درست عالم پيوند خورده ايد، اگر به علی پيوند بخوريد، به عقل، ايمان، اخلاق و نعمت كامل پيوند خورده ايد.

لزوم پيوند با امير المؤمنين عليه السلام

آيا می شود ما فقط به خدا و پيغمبر پيوند بخوريم؟ خدا می فرمايد: قبول ندارم، اگر علی در ميان نباشد، باز شاخه درخت وجود تو ارزشی ندارد. خداوند می فرمايد: بايد به سه منبع پيوند بخوريد. تو می گويی من به خدا و پيغمبر پيوند خورده ام، با علی كار ندارم، اگر اين را بگويی، مانند اين است كه با پيغمبر و با علی كاری نداری، ادعای شما دروغ است كه با خدا و رسول پيوند خورده ايد. در پيوند با خدا و رسول، علی تا ابد وجود دارد.

پيامبر فرمود:

«اذا كان يوم القيامة»

هنگامی كه قيامت بر پا شد:

«و فرغ الله من حساب الخَلائق»

و خدا همه پرونده ها را مهر كند و ببندد، كسی برای حساب و كتاب نبود،

«دفع الخالق عز و جل مفاتيح الجنة والنار إلیّ» «2» تمام كليدهای بهشت و جهنم را به من واگذار كرد، «فأقول لك» من هم در قيامت به تو می گويم، «أحكم» تو حكم كن. چه كسانی به بهشت بروند و چه كسانی وارد جهنّم شوند. پيوند با علی عليه السلام، موجب باز شدن درهای بهشت است، قطع با

______________________________
(1)- بحار الأنوار: 39/ 247، حديث 4- 6؛

« [الأمالي للصدوق ] ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله قَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ لَوِ اجْتَمَعَ النَّاسُ كُلُّهُمْ عَلَی وَلَايَةِ عَلِيٍّ مَا خَلَقْتُ النَّارَ.

[الأمالي للشيخ الطوسي ] قَالَ النَّبِيُّ صلی الله عليه و آله حَرُمَتِ النَّارُ عَلَی مَنْ آمَنَ بِي وَ أَحَبَّ عَلِيّاً وَ تَوَلَّاهُ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ مَارَی عَلِيّاً وَ نَاوَاهُ عَلِيٌّ مِنِّي كَجِلْدَةِ مَا بَيْنَ الْعَيْنِ وَ الْحَاجِبِ.

جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيِّ قَالَ سَمِعْتُ النَّبِيَّ صلی الله عليه و آله يَقُولُ مَنْ أَحَبَّ أَنْ يُجَاوِرَ الْجَلِيلَ فِي دَارِهِ وَ يَأْمَنَ حَرَّ نَارِهِ فَلْيَتَوَلَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ.»

(2)- بحار الأنوار: 39/ 198، باب 84، حديث 9؛ بحار الأنوار: 7/ 338، باب 17، حديث 25؛

« [الأمالي للشيخ الطوسي ] بِإِسْنَادِ أَخِي دِعْبِلٍ عَنِ الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ وَ فَرَغَ اللَّهُ مِنْ حِسَابِ الْخَلَائِقِ دَفَعَ الْخَالِقُ عز و جل مَفَاتِيحَ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ إِلَيَّ فَأَدْفَعُهَا إِلَيْكَ فَأَقُولُ لَكَ احْكُمْ قَالَ عَلِيٌّ وَ اللَّهِ إِنَّ لِلْجَنَّةِ إِحْدَی وَ سَبْعِينَ بَاباً يَدْخُلُ مِنْ سَبْعِينَ مِنْهَا شِيعَتِي وَ أَهْلُ بَيْتِي وَ مِنْ باب وَاحِدٍ سَائِرُ النَّاسِ.»