تواضع و آثار آن، ص: 53

مطالب را پروردگار به حضرت آدم، موسی بن عمران، مسيح و در شب معراج به پيغمبر عظيم الشأن اسلام فرمودند، كه اين هم يك منبع استوار حكيمانه بسيار قابل توجهی است كه امروز برای درك عظمت شش ذكری كه به همه ما سفارش شده، به آنها اتصال پيدا كنيد، تا سعادت دنيا و آخرت نصيب شما شود، يك حديث از همان احاديث قدسيه را برای شما بيان می كنم. اين حديث را كتاب های مختلفی نقل كرده اند كه پروردگار می فرمايند:

«اذا كان الغالب علی عبدی الاشتغال بی» «1» هر گاه من ببينم كه بنده من عمده كار و غالب زحمت و كوشش او در ارتباط با من است، هنگامی كه چنين وضعی را از بنده ام مشاهده كنم كه خود، اخلاق، فكر و رفت و آمد و همّتش را برای من قرار داده است، و برای من زندگی می كند، به خاطر من نگاه می كند، می پوشد و می آشامد، ازدواج می كند، بچه دار می شود، مغازه باز می كند، من هم دو عكس العمل برای او نشان می دهم.

توجه پروردگار به مخالفان خود

خداوند متعال بندگانش را به بيگاری نمی گيرد، خداوند عالم، كريمی است كه اگر كسی مخالف او باشد و قدمی برای خداوند بردارد، پاداش آن قدم را به او خواهد داد، يا مخالف پروردگار، عمل مثبتی انجام دهد، كه وجود مقدس او از آن كار مثبت رضايت داشته باشد.

در اين زمينه به دو روايت توجه نماييد كه حتی پروردگار عمل مثبت مخالف را در دنيا بی جواب نخواهد گذاشت. اگر مخالف راه آخرت را بر روی خود باز می گذاشت، در آخرت جواب عمل خود را می ديد، اما مخالف و معاند، راه پاسخ خدا را در آخرت به روی خود بسته است.

______________________________
(1)- عوارف المعارف للسهروردی: 73

حديث قدسی: قال رسول الله حاكيا عن ربه: إذا كان الغالب علی عبدي الاشتغال بي جعلت همته ولذته في ذكري.

و همچنين در بحار الأنوار: 90/ 162، باب 1، ذكر الله تعالی

وَ عَنِ النَّبِيِّ صلی الله عليه و آله قَالَ قَالَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ إِذَا عَلِمْتُ أَنَّ الْغَالِبَ عَلَی عَبْدِيَ الِاشْتِغَالَ بِي نَقَلْتُ شَهْوَتَهُ فِي مَسْأَلَتِي وَ مُنَاجَاتِي فَإِذَا كَانَ عَبْدِي كَذَلِكَ فَأَرَادَ أَنْ يَسْهُوَ حُلْتُ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ أَنْ يَسْهُوَ أُولَئِكَ أَوْلِيَائِي حَقّاً أُولَئِكَ الْأَبْطَالُ حَقّاً أُولَئِكَ الَّذِينَ إِذَا أَرَدْتُ أَنْ أُهْلِكَ أَهْلَ الْأَرْضِ عُقُوبَةً زَوَيْتُهَا عَنْهُمْ مِنْ أَجْلِ أُولَئِكَ الْأَبْطَالِ الْغَنِيَّ لِكَرَامَةٍ لَهُ عَلَيَّ وَ لَمْ أُفْقِرِ الْفَقِيرَ لِهَوَانٍ بِهِ عَلَيَّ وَ هُوَ مِمَّا ابْتَلَيْتُ بِهِ الْأَغْنِيَاءَ بِالْفُقَرَاءِ وَ لَوْ لَاالْفُقَرَاءُ لَمْ يَسْتَوْجِبِ الْأَغْنِيَاءُ الْجَنَّةَ.