تواضع و آثار آن، ص: 222
«الَّذِي جَمَعَ مالًا وَ عَدَّدَهُ»
را بشكند، و شروع به تفريق كردن آن نمايد و با خدا عهد كند كه خمس و زكات خود را بدهد، فی سبيل الله وارد شود، در ماه رمضان از حالت جمع اموال بيرون بيايد تا نام او از پرونده اشقياء به پرونده سعادتمندان انتقال پيدا كند.
طريقه رسيدن به سعادت
اما نقطه سعادت، چه عاملی موجب می شود كه انسان اهل سعادت می شود، كتابی به نام «التحصين» می باشد كه بسيار كتاب ارزنده ای است. مؤلف آن وجود مبارك ابن فهد حلی است. حضرت صادق عليه السلام نقل می كند كه خدا می فرمايد:
«انّ من أغبط اوليائی عبداً مؤمناً»
در ميان بندگان، عده ای در اوج بندگی من هستند، «أعبد»؛ يعنی در نهايت بندگی و از اوليا و عاشق من هستند،
«ذا حظّ من صلاة» «1» كه از نماز خواندن نصيب و بهره می برند، سعی می كند كه در هنگام نماز صبح، ظهر و عصر، مغرب و عشا:
«تَنْهی عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ» «2»
لقمه حرام در بدن او نباشد. فرش و زمين حرام زير پای او نباشد، لباس حرام به تن نكند، از آب حرام و غصبی در وضو و غسل استفاده ننمايد، اين گونه از نماز بهره می برد؛ يعنی با نماز، گناهان ظاهر و پنهان را از زندگی خود دور می كند و بندگی می كند، با نماز رضايت مرا جلب می كند و مقرّب به درگاه می شود.
«الصلوة قربان كل تقیّ». «3»
______________________________ (1)- التحصين لابن فهد الحلي: 9، القطب الثاني في الإذن فيها؛ «عن أبي عبد الله عليه السلام قال قال الله تبارك و تعالی إن من أغبط أوليائي عبدا مؤمنا ذا حظ من صلاة أحسن عبادة ربه بالغيب و عبد الله في السريرة و كان غامضا في الناس و لم يشر إليه بالأصابع و كان رزقه كفافا فصبر عليه فعجلت به المنية فقل تراثه و قلت بواكيه.»
(2)- عنكبوت (29): 45؛ «از كارهای زشت، و كارهای ناپسند باز می دارد.»
(3)- الكافی: 3/ 265، حديث 6؛ «أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا عليه السلام قَالَ الصَّلَاةُ قُرْبَانُ كُلِّ تَقِيٍّ.»
