تواضع و آثار آن، ص: 336

اگر تخته اين قابليت ذاتی را نداشت، به شكلی كه نجار می خواست، در نمی آمد. نجّار هم فاعل عاقل است، نمی آيد وقت، فعل، قلم و نقشی كه در باطن دارد جايی به كار ببرد كه لياقتی وجود ندارد.

اين بحث را به خاطر خدا مطرح كردند، اين بحث يك سلسله مشكلات فكری، وسوسه ها و ترديدهايی كه نسبت به عالم و حقّ وجود داشته است، معالجه كرده است. البته مايه اين بحث، از مدرسه انبيای الهی گرفته شده است، لذا ما زيباترين مطالب را در هر كتابی ببينيم و ريشه يابی كنيم، مشاهده می كنيم كه در فرهنگ انبيای خدا يافت می شود. از اين فرهنگ، همه علوم بهره گرفتند.

وقتی آيات قرآن را قرائت می كنيد، آيا در آيات آن دقت می كنيد؟ خداوند متعال حدود بيست و پنج پيامبر را در قرآن نام می برد، و هنرمندی های آنها را بيان می كند و جالب اين است كه هنری را كه بيان می كند، معلوم می شود قبل از آن پيامبر اين هنر وجود نداشته است، پروردگار تعليم هنر را به خود نسبت می دهد.

هنرمندی پيامبران

در قرآن وقتی كه سخن از ادريس به ميان می آورد، می فرمايد:

«عَلَّمْناهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ» «1»

معلوم می شود هنر خياطی قبل از اين پيامبر نبوده است، صنعت «لَبُوسٍ » در ارتباط با سوزن، نخ، پارچه و طراحی لباس است، قبل از حضرت ادريس عليه السلام مردم سوزن، نخ و پارچه را نمی شناختند، به هنر خيّاطی و مد لباس آشنا نبودند، پوست حيوانات را به صورت يك لنگ به خود می بستند و به صورت يك روپوش روی دوش می انداختند، مجموع لباس انسان اين گونه بوده است كه در قرآن اشاره می كند كه شما بشرها از پوست حيوانات، برای خود خانه، چادر، خيمه و لباس

______________________________
(1)- انبياء (21): 80؛ «و به سود شما صنعتِ ساختنِ پوشش های دفاعی را به او آموختيم.»