تواضع و آثار آن، ص: 38

بيان روايت امام صادق عليه السلام

حقيقت و ذات اين دو جمله چيست؟ چه مسأله ای در كلام پروردگار قرار دارد؟

مگر نماز، فرمان او نيست، چرا نفرموده «الصلوة لی»؟ «الحجّ لی»؟ و «الجهاد لی»؟ مگر همه اين موارد فرمان خداوند نيستند؟ مگر جهاد با دشمن و شهيد و مجروح شدن كه از عوارض جهاد است، فرمان خود او نيست؟

به نظر می رسد اگر در جمله «الصوم لی» تحقيق شود و با يك ديد نورانی به آن نظر شود، پنج حقيقت را می توان در اين كلام خداوند مشاهده كرد.

پنج حقيقت در روايت امام صادق عليه السلام

حقيقت اول: ترك شهوات حلال

در هيچ عبادتی ترك شهوات حلال نمی باشد، حتی برخی از شهوات حلال، خوردنی ها و آشاميدنی ها و ترك بخشی از لذائذ، در طول زمان عبادت، لحاظ نشده است. مانند «مجاهد فی سبيل الله» كه در حال جهاد، می تواند بخورد و بياشامد و در روز جهاد از غريزه جنسی به طريق حلال بهرمند شود. گاهی پيغمبر اسلام صلی الله عليه و آله و ياران ايشان همسران خود را به جبهه می بردند، البته جای امنی برای آنها قرار می دادند، خيمه می زدند و برای آنها پاسدار می گذاشتند، كه از خطر محفوظ باشند و به اين طريق وجود مبارك رسول خدا صلی الله عليه و آله از هجوم گناه به بعضی جوانان كه تقوای بالايی نداشتند، جلوگيری می كردند. «1»

ويژگی روزه نسبت به عبادات ديگر

هنگامی كه انسان وارد مناسك حج می شود، زمانی كه محرم است، از غريزه جنسی محروم است، ولی در حال احرام، می تواند خنك ترين آب را بنوشد

______________________________
(1)- در فضيلت ماه رمضان آمده است:

من لايحضره الفقيه: 2/ 98، باب فضل شهر رمضان و ثواب صيامه؛ «وَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عليه السلام لِجَابِرٍ يَا جَابِرُ مَنْ دَخَلَ عَلَيْهِ شَهْرُ رَمَضَانَ فَصَامَ نَهَارَهُ وَ قَامَ وِرْداً مِنْ لَيْلِهِ وَ حَفِظَ فَرْجَهُ وَ لِسَانَهُ وَ غَضَّ بَصَرَهُ وَ كَفَّ أَذَاهُ خَرَجَ مِنَ الذُّنُوبِ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ قَالَ جَابِرٌ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا أَحْسَنَ هَذَا مِنْ حَدِيثٍ قَالَ مَا أَشَدَّ هَذَا مِنْ شَرْطٍ.»