تواضع و آثار آن، ص: 55
هر كسی كار مثبتی برای پروردگار انجام دهد، پاداش، اجر و مزد آن را خواهد گرفت.
در امان ماندن كافر از آتش برزخ
«1»روايت دوم را حضرت صادق عليه السلام نقل می كنند كه دو همسايه ديوار به ديوار بودند، يكی مؤمن و ديگری كافر. يك بار همسايه مؤمن در خانه كافر را زد، به او گفت: امشب عروسی پسرم است، فرش، ديگ، قاشق و چنگال كم دارم، شما می توانی به من كمك كنی، همسايه كافر با خوش اخلاقی گفت: بله، شما خيالت راحت باشد، امشب من نمی گذارم در ميهمانی تو چيزی كم باشد.
يكی از برنامه هايی كه در قرآن به آن اشاره شده است همين برنامه می باشد، كه می فرمايد: احتياجات برادران ايمانی خود را برآورده كنيد و در كمك كردن به آنها بخيل نباشيد،
«أَ رَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ* فَذلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ* وَ لا يَحُضُّ عَلی طَعامِ الْمِسْكِينِ* فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ* الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ* الَّذِينَ هُمْ يُراؤُنَ* وَ يَمْنَعُونَ الْماعُونَ» «2»
«ماعون»؛ يعنی هنگامی كه همسايه، رفيق و برادران ايمانی به شما احتياج دارند، بعضی كمك نمی كنند. فرش خود را به همسايه نمی دهد، كه مجلس يا عروسی خود را برگزار نمايد، بعد امام صادق عليه السلام می فرمايد: كافری كه از دنيا رفت، بايد برزخ او از آتش پر باشد، در آيه پنجاه، سوره مؤمن، خداوند می فرمايد:
«النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْها غُدُوًّا وَ عَشِيًّا» «3»
شب و روز آتش به كفار عرضه می شود ولی پروردگار عالم دستور فرمود:
______________________________ (1)- الخرائج و الجرائح: 2/ 538؛ «وَ مِنْهَا: أَنَّ الْيَهُودَ كَانَ لَهُمْ عُرْسٌ فَجَاءُوا إِلَی رَسُولِ اللَّهِ صلی الله عليه و آله وَ قَالُوا لَنَا حَقُّ الْجِوَارِ فَنَسْأَلُكَ أَنْ تَبْعَثَ فَاطِمَةَ بِنْتَكَ إِلَی دَارِنَا حَتَّی يَزْدَانَ عُرْسُنَا بِهَا وَ أَلَحُّوا عَلَيْهِ.» روضة الواعظين و بصيرة المتعظين: 2/ 389؛ «وَ قَالَ عليه السلام هَلْ تَدْرُونَ مَا حَقُّ الْجَارِ مَا تَدْرُونَ مِنْ حَقِّ الْجَارِ إِلَّا قَلِيلًا أَلَا لَايُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الآْخِرِ مَنْ لَايُؤْمَنُ جَارُهُ بَوَاثِقَهُ وَ إِذَا اسْتَقْرَضَهُ أَنْ يُقْرِضَهُ وَ إِذَا أَصَابَهُ خَيْرٌ هَنَّأَهُ وَ إِذَا أَصَابَهُ شَرٌّ عَزَّاهُ وَ لَايَسْتَطِيلُ عَلَيْهِ فِي الْبِنَاءِ يَحْجُبُ عَنْهُ الرِّيحَ إِلَّا بِإِذْنِهِ وَ إِذَا اشْتَرَی فَاكِهَةً فَلْيُهْدِ لَهُ وَ إِنْ لَمْ يُهْدِ لَهُ فَلْيُدْخِلْهَا سِرّاً وَ لَايُعْطِي صِبْيَانَهُ مِنْهُ الشَّيْ ءَ يُغَايِظُونَ صِبْيَانَهُ ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الْجِيرَانُ ثَلَاثَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ لَهُ ثَلَاثَةُ حُقُوقٍ حَقُّ الْإِسْلَامِ وَ حَقُّ الْجِوَارِ وَ حَقُّ الْقَرَابَةِ وَ مِنْهُمْ مَنْ لَهُ حَقَّانِ حَقُّ الْإِسْلَامِ وَ حَقُّ الْجِوَارِ وَ مِنْهُمْ مَنْ لَهُ حَقٌّ وَاحِدٌ الْكَافِرُ لَهُ حَقُّ الْجِوَار.»
(2)- ماعون (107): 1- 7؛ «آيا كسی كه همواره روز جزا را انكار می كند، ديدی؟* همان كه يتيم را به خشونت و جفا از خود می راند* و [كسی را] به طعام دادن به مستمند تشويق نمی كند* پس وای بر نمازگزاران* كه از نمازشان غافل و نسبت به آن سهل انگارند* همانان كه همواره ريا می كنند* و از [دادن ] وسايل و ابزار ضروری زندگی [و زكات، هديه و صدقه به نيازمندان ] دريغ می ورزند.»
(3)- غافر (40): 46؛ « [عذابشان ] آتش است كه صبح و شام بر آن عرضه می شوند.»
