تواضع و آثار آن، ص: 5
در اين عالم دين كسانی برتر است، كه همه وجود، ظاهر، باطن، قلب، جان، نفس و بدن را، تسليم خدا كرده و اهل همه نيكی ها باشد؛ يعنی در دايره تسليم حبس وجود ندارد، نمی گويد: «أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَی اللَّهِ» و به مسأله خاتمه دهد، بلكه در هر عبادتی، خير و نيكی وارد می شود.
فرهنگ انسان نيكوكار
فرهنگ انسان نيكوكار، عمل صالح، مهر و محبت، گذشت و درستی، حق گرايی و توحيد می باشد، كه اين مجموعه در كلمه «حنيف» آمده است.
«وَ اتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً»
پايان آيه، ما را متوجه اين نكته می كند.
«وَ اتَّخَذَ اللَّهُ إِبْراهِيمَ خَلِيلًا»
نمی گويد: ابراهيم، خدا را به عنوان دوست انتخاب نموده، بلكه می فرمايد:
خدا ابراهيم را به عنوان دوست انتخاب كرده است. خدا به دوست نياز ندارد كه كاری برای او انجام دهد، مقام تسليم و محسن بودن ابراهيم عليه السلام باعث شد كه پروردگار عالم او را به عنوان دوست خود انتخاب نمايد؛ يعنی ابراهيم عليه السلام را در نقطه ای قرار داده، كه تمام فيوضات دنيا و آخرت را به اين دوست انتقال داده است.
عنايات خاص پروردگار به ابراهيم عليه السلام
شما نمی توانيد فيوضات پروردگار را در زندگی ابراهيم عليه السلام شمارش نماييد.
كعبه، مسجد الحرام، صفا، مروه، مشعر، منی ، رمی، قربانی، ميهمان داری، محبت، لطف و گذشت، توحيد و نسل صالح، گوشه ای از فيوضات دنيوی
