تكبر در برابر مردم

در اين جا امر به تواضع است. قرآن يك نهی زيبايی هم از تكبّر دارد، خداوند در سوره مباركه لقمان می فرمايد:

«وَ لا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ» «1»

متكبرانه صورت خود را از مردم برنگردان؛ زيرا هيچ كس نيستی و به هيچ چيزی بند نيستی. اين آيه بيشتر متوجه صاحبان مقام و منصب است، هنگامی كه ارباب رجوع می آيد دو كلمه حرف بزند، او اخم می كند و سر خود را بر می گرداند، تو چه می دانی؟ كسی كه به تو مراجعه كرده، شايد از رفيقان ويژه خدا باشد، اگر يك آه بكشد همه چيز تو را به باد می دهد. او خيلی آقا است كه آه نمی كشد.

«وَ لا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ» «لِلنَّاسِ» نه «للمؤمنين» مردم هر كس كه می خواهند باشند، روی متكبّرانه از مردم برنگردان.

سی پنج سال قبل برای كار خير نزد يك تاجر رفتم، آن شخص واقعاً مستحق بود، رفتم و نشستم، حرف های خود را زدم، با كمال تلخی برگشت و گفت: ما از اين پولها نداريم به كسی بدهيم. هنوز آن تلخی در وجود من مانده است.

مدتی قبل يكی از تجّار محترم بازار به من تلفن زد، من كنار حرم حضرت رضا عليه السلام بودم، گفت: فلانی را می شناسی، گفتم 35 سال قبل يك بار درِ تجارتخانه او را زيارت كردم، گفت: مشكلی دارد. برای او دعا كن، گفتم: چشم، خدا مشكلش را حل كند، گفت: به اين راحتی نيست كه خدا مشكلش را حل كند، يك دعای قوی آن هم در حرم، با گريه و زاری نياز دارد، گفتم: برای چه؟ گفت: برای اينكه تمام مال و دارايی او به باد فنا رفت.

______________________________
(1)- لقمان (31): 18؛ «متكبرانه روی از مردم برمگردان.»