تواضع و آثار آن، ص: 201
می باشد.
اهانت به امام حسن عليه السلام
«1»امام مجتبی عليه السلام سوار بر استر بودند، شخصی مهار مركب را گرفت و شروع به ناسزا گفتن كرد، به پدر حضرت مجتبی عليه السلام توهين می كرد، امام عليه السلام سخنان او را قطع نكردند، مركب را نگه داشتند و خودشان مستمع شدند، آن مرد هر چه می خواست به امام حسن عليه السلام توهين كرد و چيزی برای گفتن نداشت.
من شما را آفريدم كه در هر موقعيتی مولّد زيباترين حركت باشيد. پدران، مادران، فرزندان، معلمان و استادان به اين نكته توجه كنند و به آن عمل نمايند تا به اجر معنوی برسند، هنگامی كه می خواهيد مديران خود را انتخاب كنيد، زيباترين كار را در انتخاب كنيد؛ يعنی امين ترين، عالم ترين، فعال ترين، بی نظرترين و دلسوزترين را برای امور مردم منصوب كنيد.
به كسانی كه خداوند انتخاب كرده، توجه كنيد، در ميان تمام زنان عالم، مريم را انتخاب كرده است، خداوند می فرمايد:
«يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاكِ» «2»؛
يعنی زنی را انتخاب كرده كه لياقت پديد آوردن پيغمبر اولوالعزم را داشته باشد،
«إِنَّ اللَّهَ اصْطَفی آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهِيمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَی الْعالَمِينَ» «3»
وقتی پادشاه مصر يوسف را از زندان آزاد كرد، يوسف نگاهی به حكومت كرد، می بيند كه كسی او را نمی شناسند، لازم است كه خودش را معرفی كند، نه به عنوان خودنمايی، ريا و تظاهر، وجود مبارك يوسف عليه السلام از مخلصين است؛ يعنی از كسانی است كه شيطان به پروردگار گفت: من بر اين انسان ها راه ندارم، بر فكر،
______________________________ (1)- بحار الأنوار: 43/ 344، باب 16؛ «وَ مِنْ حِلْمِهِ مَا رَوَی الْمُبَرَّدُ وَ ابْنُ عَائِشَةَ أَنَّ شَامِيّاً رَآهُ رَاكِباً فَجَعَلَ يَلْعَنُهُ وَ الْحَسَنُ لَايَرُدُّ فَلَمَّا فَرَغَ أَقْبَلَ الْحَسَنُ عليه السلام فَسَلَّمَ عَلَيْهِ وَ ضَحِكَ فَقَالَ أَيُّهَا الشَّيْخُ أَظُنُّكَ غَرِيباً وَ لَعَلَّكَ شَبَّهْتَ فَلَوِ اسْتَعْتَبْتَنَا أَعْتَبْنَاكَ وَ لَوْ سَأَلْتَنَا أَعْطَيْنَاكَ وَ لَوِ اسْتَرْشَدْتَنَا أَرْشَدْنَاكَ وَ لَوِ اسْتَحْمَلْتَنَا أَحْمَلْنَاكَ وَ إِنْ كُنْتَ جَائِعاً أَشْبَعْنَاكَ وَ إِنْ كُنْتَ عُرْيَاناً كَسَوْنَاكَ وَ إِنْ كُنْتَ مُحْتَاجاً أَغْنَيْنَاكَ وَ إِنْ كُنْتَ طَرِيداً آوَيْنَاكَ وَ إِنْ كَانَ لَكَ حَاجَةٌ قَضَيْنَاهَا لَكَ فَلَوْ حَرَّكْتَ رَحْلَكَ إِلَيْنَا وَ كُنْتَ ضَيْفَنَا إِلَی وَقْتِ ارْتِحَالِكَ كَانَ أَعْوَدَ عَلَيْكَ لِأَنَّ لَنَا مَوْضِعاً رَحْباً وَ جَاهاً عَرِيضاً وَ مَالًا كَثِيراً فَلَمَّا سَمِعَ الرَّجُلُ كَلَامَهُ بَكَی ثُمَّ قَالَ أَشْهَدُ أَنَّكَ خَلِيفَةُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ وَ كُنْتَ أَنْتَ وَ أَبُوكَ أَبْغَضَ خَلْقِ اللَّهِ إِلَيَّ وَ الآْنَ أَنْتَ أَحَبُّ خَلْقِ اللَّهِ إِلَيَّ وَ حَوَّلَ رَحْلَهُ إِلَيْهِ وَ كَانَ ضَيْفَهُ إِلَی أَنِ ارْتَحَلَ وَ صَارَ مُعْتَقِداً لِمَحَبَّتِهِم.»
(2)- آل عمران (3): 42؛ «ای مريم! قطعاً خدا تو را برگزيده.»
(3)- آل عمران (3): 33؛ «بی ترديد خدا آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را [به خاطر شايستگی های ويژه ای كه در آنان بود] بر جهانيان برگزيد.»
