تواضع و آثار آن، ص: 392
آسمان ها و زمين در تسخير انسان
خداوند در ابتدای آيه می فرمايد:
«أَ لَمْ تَرَوْا»
آيا ندانستيد؛ اين آيه اشاره به آگاهی باطن انسانها است؛ يعنی برای انسانها روشن است كه «ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ» در تسخير آنها است، عبارت ساده اين آيه، در شعر سعدی است. سعدی تا جايی كه توانسته آيات و روايات را در گلستان، بوستان و در كتاب های ديگر خود، در يك جلد به نام كليّات، ترجمه كرده است.
|
ابر و باد و مه و خورشيد و فلك در كارند |
تا تو نانی به كف آریّ و به غفلت نخوری «1» |
|
آگاهی و فطرت وجودی انسان
اين معنای تسخير است. خدا می فرمايد: انسان حس و درك می كند. در انسان آگاهی های باطنی وجود دارد كه بی دينی هم نمی تواند چراغ آن آگاهی ها را خاموش كند.
خداوند در قرآن مجيد به پيغمبر صلی الله عليه و آله می فرمايد: از همه بت پرستان سؤال كن،
«مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ» «2»
آسمان ها و زمين را چه كسی آفريده است؟
«لَيَقُولُنَّ اللَّهُ»
جواب قطعی می دهند كه اين عالم را يك وجودی كه از هر نظر كامل است،
______________________________ (1)- سعدی شيرازی.
(2)- عنكبوت (29): 61؛ «چه كسی آسمان ها و زمين را آفريده ... بی ترديد خواهند گفت: خدا.»
