تواضع و آثار آن، ص: 215
الحمدلله رب العالمين و صلّی الله علی جميع الانبياء والمرسلين
و صلّ علی محمد و آله الطاهرين.
قرآن كريم در پايان سوره مباركه هود از دو حقيقت خبر می دهد، در قرآن از يك حقيقت تعبير به «سعادت» و از يك نكته و حقيقت تعبير به «شقاوت» می نمايد. در فارسی سعادت به معنای خوشبختی و شقاوت هم به معنای تيره بختی و بدبختی است.
در آيه ای سعادت و شقاوت را اين گونه مطرح می كند، بيان نمی كند كه سعادتمندان به چه سبب و علتی سعادتمند شدند و اهل شقاوت و تيره بختان به چه علت بدبخت و تيره بخت شدند، تنها مطلبی كه درباره اهل سعادت و شقاوت بيان می كند، عاقبت سعادتمندان و سرانجام شقاوتمندان است.
عاقبت انسانهای سعادتمند و شقی
«1»درباره سعادتمندان می فرمايد:
«وَ أَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ» «2»
كسانی كه اهل سعادت شدند، در بهشت هستند،
«فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ» «3»
______________________________ (1)- بحار الأنوار: 5/ 154، حديث 4؛ « [قرب الإسناد] بِالْإِسْنَادِ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا عليه السلام يَقُولُ جَفَّ الْقَلَمُ بِحَقِيقَةِ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ بِالسَّعَادَةِ لِمَنْ آمَنَ وَ اتَّقَی وَ الشَّقَاوَةِ مِنَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَی لِمَنْ كَذَّبَ وَ عَصَی.» همان، حديث 5 [الخصال ]؛ «جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِيٍّ عليه السلام أَنَّهُ قَالَ حَقِيقَةُ السَّعَادَةِ أَنْ يُخْتَمَ الرَّجُلُ عَمَلُهُ بِالسَّعَادَةِ وَ حَقِيقَةُ الشَّقَاءِ أَنْ يُخْتَمَ الْمَرْءُ عَمَلُهُ بِالشِّقَاءِ.»
(2)- هود (11): 108؛ «اما نيك بختان [كه به توفيق و رحمت خدا سعادت يافته اند] تا آسمان ها و زمين پابرجاست، در بهشت جاودانه اند.»
(3)- هود (11): 106؛ «اما تيره بختان [كه خود سبب تيره بختی خود بوده اند] در آتش اند.»
