تواضع و آثار آن، ص: 323

مطلب را بايد جستجو كنيم، بايد به قرآن مراجعه كنيم، خداوند در آخرين آيه سوره بقره می فرمايد:

«آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ» «1»

«أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ» مربوط به توحيد است، آيا رسول خدا صلی الله عليه و آله آيه توحيد را به طور كامل درك كرده است؟ اگر درك نكرده بود پس خدای حكيم يك پيغمبر ناقص برای ما فرستاده است. و اين امر بر خدای حكيم، قبيح است، كه ناقصی را به سوی انسان ها بفرستد و امر كند ناقصان را كامل كن. آيا امكان دارد ناقص، بتواند ناقصان را كامل نمايد؟ مانند اين است به فقير و تهيدست بگويند، برو تهيدستان را غنی كن.

آيا پيغمبر صلی الله عليه و آله به طور كامل خدا را شناخته است؟ در روايت آمده است كه: «2» احدی در اين عالم مانند پيغمبر، خدا را نيافته بود. چقدر خدا را يافته بود؟

پروردگار می فرمايد: هر كس، هر چه درباره من می گويد بوی شرك می دهد حتی فلاسفه، تنها حرفی را درباره من قبول كنيد كه از زبان عباد مخلص من می شنويد.

در شناخت من، به هيچ استاد، عالم و فيلسوفی در اين عالم تكيه نكنيد، آنها مرا نيافته اند، «إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ» «3» خداوند در اين آيه می فرمايد: انبيا و پيغمبر صد در صد مرا يافته اند. خداوند انسان های كامل را برای ما فرستاده، كه ما ناقصان را كامل كنند. عالم را فرستاده، كه ما جاهلان را عالم كند.

«ولكن يسعنی قلب عبدی المؤمن»

قلب بنده مؤمن من، گنجايش مرا دارد. آسمان ها و زمين گنجايش مرا ندارند.

معلوم می شود شما از آسمان و زمين بالاتر هستيد، از همه موجودات برتر هستيد.

شما مافوق همه موجودات و فقط مادون پروردگار هستيد، يك رباعی از بابا طاهر مطرح می كنم، انسان های فهميده بسيار از اين مسائل در فشار قرار می گيرند.

______________________________
(1)- بقره (2): 285؛ «پيامبر به آنچه از پروردگارش به او نازل شده، ايمان آورده.»

(2)- بحار الأنوار: 51/ 136، باب 5، حديث 2؛ « [إكمال الدين ] عَنِ الثُّمَالِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ إِنَّ أَقْرَبَ النَّاسِ إِلَی اللَّهِ عز و جل وَ أَعْلَمَهُمْ وَ أَرْأَفَهُمْ بِالنَّاسِ مُحَمَّدٌ وَ الْأَئِمَّةُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ فَادْخُلُوا أَيْنَ دَخَلُوا وَ فَارِقُوا مَنْ فَارَقُوا أَعْنِي بِذَلِكَ حُسَيْناً وَ وُلْدَهُ عليه السلام فَإِنَّ الْحَقَّ فِيهِمْ وَ هُمُ الْأَوْصِيَاءُ وَ مِنْهُمُ الْأَئِمَّةُ فَأَيْنَ مَا رَأَيْتُمُوهُمْ فَإِنْ أَصْبَحْتُمْ يَوْماً لَاتَرَوْنَ مِنْهُمْ أَحَداً فَاسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَ انْظُرُوا السُّنَّةَ الَّتِي كُنْتُمْ عَلَيْهَا فَاتَّبِعُوهَا وَ أَحِبُّوا مَنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ وَ أَبْغِضُوا مَنْ كُنْتُمْ تُبْغِضُونَ فَمَا أَسْرَعَ مَا يَأْتِيكُمُ الْفَرَجُ.»

شرح أصول الكافی، مولي محمد صالح المازندراني: 5/ 227؛ «وقد كان رسول الله صلی الله عليه و آله أعلم الناس جميعا باتفاق الأمة ؤدلت عليه روايات العامة أيضا، روی مسلم أنه صلی الله عليه و آله قال: إني لأعلمكم بالله وأيضا قال: أني أعلمهم بالله وأشدهم خشية.»

(3)- صافات (37): 40؛ «جز بندگان خالص شده خدا [كه از هر كيفری در امانند،].»