عقل: محرم راز ملكوت، ص: 433

بسم اللّه الرحمن الرحيم. الحمد للّه رب العالمين و صلّی اللّه علی جميع الأنبياء و المرسلين و صلّ علی محمّد و آله الطاهرين.

در قرآن مجيد، پيامبر بزرگوار اسلام و در مرحله بعد امير المؤمنين علی، عليه السلام، و يازده امام معصوم ديگر «بصير» قلمداد شده اند. خداوند در آيه 108 سوره مباركه يوسف می فرمايد:

«قل هذه سبيلی ادعوا الی اللّه علی بصيرة انا و من اتبعنی». [1]

ای رسول ما، امت را بگو طريقه من و پيروانم همين است كه خلق را به خدا، با بينايی و بصيرت، دعوت كنم.

در اين آيه، مراد از «من اتبعنی» ائمه اطهار هستند، [2] چون پيروی و اطاعت ايشان از رسول خدا پيروی كامل و اطاعت جامع است. به همين سبب، آن بزرگواران دارای مقام عصمت اند و در زمره مخلصين- نه مخلصين به شمار می آيند. در اين جايگاه، افراد به هيچ وجه گرفتار شك، ترديد، وسوسه، هوای نفس، گناه، و افكار شيطانی نمی شوند. بنابراين، نسبت دادن مقام بصيرت به رسول خدا، صلی اللّه عليه و آله، و ائمه طاهرين، عليهم السلام، كاملا بجا بوده است.