عقل: محرم راز ملكوت، ص: 526

حيوان را خبر از عالم انسانی نيست، 269

خانه پر گندم و يك جو نفرستاده به گور، 269

خجلت ما شد دليل اضطرار، 484

خدا چه فايده و بهره اكتساب كند، 193

خرد آن است كه چون هديه فرستاد به تو، 4

خرد دست گيرد به هر دو سرای، 6

خرد راهنمای و خرد دلگشای، 6

خطاست پنجه مسكين ناتوان بشكست، 126

خفتگان را خبر از زمزمه مرغ سحر، 269

در قيل وقالند اين همه، بيدار كو بيدار كو، 245

دری از آشنايی هست مفتوح، 395

دلا غافل ز سبحانی چه حاصل، 131

ديدن نتوان خراش فرزند، 30

رسد آدمی به جايی كه به جز خدا نبيند، 500

روی اگر چند پريچهر و زيبا باشد، 269

ز راه نسبت هر روح با روح، 395

ز گوش پنبه برون آر و داد خلق بده، 126

زاری ما شد دليل اختيار، 484

زمين در جنب اين نه سقف مينا، 193

زنان باردار، ای مرد هشيار، 452

زو خداوند جهان با تو سخن گفت به راز، 4

سزا خود همين است مر بی بری را، 157

سزد تا بر بروت خود بخندی، 193

سوختند آن دو شبی من به غمت می سازم، 488

سوی كوی تو به ناچار بود پروازم، 488

شاه خوبانی و منظور گدايان شده ای، 472

شد عصا اندر كف ساحر هبا، 439

شده ام غنچه صفت تنگدل و غرقة خون، 488

شنيدستم كه هر كوكب جهانی است، 194

صدها چراغ دارد و بيراهه می رود، 264

ظلم بودی، كی نگهبانی بدی، 484

عالم و عابد و صوفی همه طفلان رهند، 269

غم مرگت چو غم برگ زمستانی نيست، 269

فلا و اللّه ليس يكون هذا، 47

قدر اين مرتبه نشناخته ای، يعنی چه، 472

كتاب فضل تو را آب بحر كافی نيست، 422

كز سيهی طعنه به قنبر زند، 475

كس به ميدان درنمی آيد، سواران را چه شد، 471

كعبه يك سنگ نشانی است كه ره گم نشود، 323

كم فروشی خلاف فرمان است، 221

كه تر كنی سر انگشت و صفحه بشماری، 422

كه ترازوی حق به ميزان است، 221

كه چون تو ابلهی او را خدا حساب كند، 193

كه فرزندان ناهموار زايند، 452

كه نصيب دگرانست نصاب زر و سيم، 474

گدای كوی تو از هشت بهشت مستغنی ست، 437

گر بی تو بود جنت، بر كنگره ننشينم، 436

گر توانا بين ار كوتاه دست، 210

گر نبودی اختيار، اين شرم چيست، 484

گربه محروم اگر پر داشتی، 210

گوهر معرفت آموز كه با خود ببری، 474

گويند: مگو سعدی چندين سخن از عشقش، 166

گوی توفيق و كرامت در ميان افكنده اند، 471

مرد اگر هست به جز عالم ربانی نيست، 269

مرد دانا به جهان داشتن ارزانی نيست، 269

مرغكی خسته دلم در قفس عشق اسير، 488

مزد آن گرفت، جان برادر، كه كار كرد، 484

مستند ذرات جهان، هشيار كو هشيار كو، 245

مطيع نفس و شيطانی چه حاصل، 131

مقصود تويی كعبه و بتخانه بهانه، 323

مكن كاری كه پا بر سنگت آيو، 104

من و شمع شب و پروانه، سه عاشق بوديم، 488

موج خون او چمن ايجاد كرد، 268

ميان آن دو دل كاين در بود باز، 395

می گويم و، بعد از من، گويند به دوران ها، 166

می دهم جان به هوای رخت ای طلعت عشق، 488