تواضع و آثار آن، ص: 427

است، بدهكاری مالی است. خدا اسم آن را خمس گذاشت، امام زمان عليه السلام می فرمايد: بدهكاران خمس در قيامت با خشم ما روبه رو خواهند شد.

اگر كسی اين دو مشكل را دارد در همين دنيا آن را برطرف كند، كه در قيامت راه برای ما باز شود. با نبود اين دو مشكل، به آيات قرآن قسم، همه شما اهل نجات هستيد.

«الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْ ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحِيمِ* رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ» «1»

گفتار خدا را مشاهده كنيد. از فرمايش اميرالمؤمنين لذّت ببريد.

«اللهمّ ومن أرادنی بسوء فأرده» «2» من از ديگران دو مطلب را ياد گرفتم، هر وقت گدا درِ خانه خدا می رود خدا به او نمی فرمايد: چه آوردی، می گويد: چه می خواهی؟ خدا كه از گدا چيزی نمی خواهد. خدا در قرآن می فرمايد:

«رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ» «3»

اما مطلب دوم اين بود، كه يك شب در مسجد جامع شهر همدان، دعای كميل می خواندم، خيلی جلسه آتشينی بود در دعای كميل، گفتم:

«من تقرّب الیّ شبراً تقرّبتُ اليه ذراعاً» «4» هر كس يك قدم، به طرف من بيايد، من ده قدم به طرف تو می آيم، آن شخص به من گفت: شما اين گونه نگو، گفتم: چه بگويم، گفت: بگو خدايا! اين يك قدم را

______________________________
(1)- غافر (40): 7- 8؛ «فرشتگانی كه عرش را حمل می كنند و آنان كه پيرامون آن هستند، همراه سپاس و ستايش، پروردگارشان را تسبيح می گويند و به او ايمان دارند و برای اهل ايمان آمرزش می طلبند، [و می گويند:] پروردگارا! از روی رحمت و دانش همه چيز را فرا گرفته ای، پس آنان را كه توبه كرده اند و راه تو را پيروی نموده اند بيامرز، و آنان را از عذاب دوزخ نگه دار.* پروردگارا! و آنان را در بهشت های جاودانی كه به آنان و به شايستگان از پدران و همسران و فرزندانشان وعده داده ای در آور؛ يقيناً تو توانای شكست ناپذير و حكيمی.»

(2)- دعای كميل.

(3)- بقره (2): 201؛ «پروردگارا! به ما در دنيا نيكی و در آخرت هم نيكی عطا كن، و ما را از عذاب آتش نگاه دار.»

(4)- مستدرك الوسائل: 298/ 5، حديث 4- 5910؛ «الشَّيْخُ أَبُو الْفُتُوحِ فِي تَفْسِيرِهِ، إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی أَنْزَلَ فِي بَعْضِ كُتُبِهِ الْمُنْزَلَةِ أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِي فَلْيَظُنَّ بِي مَا شَاءَ وَ أَنَا مَعَ عَبْدِي إِذَا ذَكَرَنِي فَمَنْ ذَكَرَنِي فِي نَفْسِهِ ذَكَرْتُهُ فِي نَفْسِي وَ مَنْ ذَكَرَنِي فِي مَلَإٍ ذَكَرْتُهُ فِي مَلَإٍ خَيْرٍ مِنْهُ وَ مَنْ تَقَرَّبَ إِلَيَّ شِبْراً تَقَرَّبْتُ إِلَيْهِ ذِرَاعاً وَ مَنْ تَقَرَّبَ إِلَيَّ ذِرَاعاً تَقَرَّبْتُ إِلَيْهِ بَاعاً وَ مَنْ أَتَانِي مَشْياً أَتَيْتُهُ هَرْوَلَةً وَ مَنْ أَتَانِي بِقِرَابِ الْأَرْضِ خَطِيئَةً أَتَيْتُهُ بِمِثْلِهَا مَغْفِرَةً مَا لَمْ يُشْرِكْ بِي شَيْئا.»