تواضع و آثار آن، ص: 137

«وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ» «1»

مرگ را محكوم و دهن مرگ را بست، گفت: من در كام تو فرو نمی روم، من در آغوش رحمت و كرامت می روم،

«يا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ* بِما غَفَرَ لِي رَبِّي وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ» «2»

من با ضربه او فنا و متلاشی نمی شوم، او يك پيراهن و پوششی از من می گيرد، من از كام او عمر جاودان و حيات الهی در می آورم.

در پاسخ به اين مرد در بخش اول فرمود: «طلبت الرفعة»

در كجا انسان اوج می گيرد و پرواز می كند، كلمه رفعت در قرآن زياد استعمال شده است.

«فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ» «4» «يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ» «5» «رَفِيعُ الدَّرَجاتِ ذُو الْعَرْشِ يُلْقِي الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلی مَنْ يَشاءُ» «6»،

اين كلمه در روايات زياد آمده است. گفت: من در جستجوی رفعت، بلندی مقام و در جستجوی قلّه بزرگی بودم، راه و روش زندگی را از دين و فرهنگ پيغمبر صلی الله عليه و آله ياد گرفتم. اويس از اين راه عبور كرد و به قله نهايی رفعت رسيد. اگر نرسيده بود، بوی خدا را نمی گرفت. اويس برای ديدن پيغمبر صلی الله عليه و آله به مدينه آمد، اما پيغمبر صلی الله عليه و آله را زيارت نكرد، مادرش گفته بود، اجازه نداری بيشتر از نصف روز در مدينه بمانی، از مدينه برگشت، سه روز بعد، پيغمبر صلی الله عليه و آله به مدينه آمد، وقتی كه به خانه رسيد جنب مسجد ديدند چهره پيغمبر صلی الله عليه و آله تغيير كرد و به يمن رو كرد، فرمود:

______________________________
(1)- آل عمران (3): 169؛ «و هرگز گمان مبر آنان كه در راه خدا كشته شدند مرده اند، بلكه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی داده می شوند.»

(2)- يس (36): 26- 27؛ «ای كاش قوم من معرفت و آگاهی داشتند* به اينكه پروردگارم مرا آمرزيد و از كرامت يافتگان قرارم داد.»

(3)- مولوی (ديوان شمس «غزل»).

(4)- نور (24): 36؛ « [اين نور] در خانه هايی است كه خدا اذن داده [شأن و م نزلت و قدر و عظمت آنها] رفعت يابند.»

(5)- مجادله (58): 11؛ «تا خدا مؤمنان از شما را به درجه ای و دانشمندانتان را به درجاتی [عظيم و باارزش ] بلند گرداند.»

(6)- غافر (40): 15؛ «بالا برنده درجات و صاحب عرش است، روح را [كه فرشته وحی است ] به فرمانش به هر كس از بندگانش كه بخواهد القا می كند.»