عقل: محرم راز ملكوت، ص: 525

فهرست اشعار متن

آب در شير گاو كرد آن كرد، 221

أبا لشهد المزعفر يا ابن هند، 47

آتش از سنگ جست و ريشش سوخت، 221

آخر آدم زاده ای ای ناخلف، 194

از «اشهد» فصيح به است «اسهد» بلال، 99

از ازل عبد تو مصباحم و دارای جهان، 488

از آن بهتر به نزديك خردمند، 452

از آن نماز كه خود هيچ از آن نمی فهمی، 193

اسير عشق تو از هر دو عالم آزادست، 437

آشنا داند زبان آشنا، 100

اگر وقت ولادت مار زايند، 452

آمد آن آب و ماده گاو ببرد، 221

آن كه هفت اقليم عالم را نهاد، 210

آنچه هست از نظر لطف تو پنهانی نيست، 269

آن كه با سنگ كم متاع فروخت، 221

آه شب گير كند فاش چو روزی رازم، 488

ای سايه، ز خورشيد جدا چون گردی، 123

اين فتح بی شكستگی پر نمی شود، 244

اين كه مسكين است اگر قادر بود، 210

ايها الناس جهان جای تن آسانی نيست، 269

اين دريغ و خجلت و آزرم چيست، 484

با مشت باز می روم آخر به زير خاك، 286

با مشت بسته آمده ام من به اين جهان، 286

بال شكسته است كليد در قفس، 244

بتوان زجگر بريد پيوند، 3

بخيل بوی خدا نشنود، برو حافظ، 353

بس جنايتها كزو صادر شود، 210

بس كه با خار غم هجر تو من می سازم، 488

بسوزند چوب درختان بی بر، 157

بقا بقای خدايست و ملك ملك خدا، 119

بگذار تا بيفتد و بيند جزای خويش، 264

بنگر كه تا چه حد است مكان آدميت، 500

به اميدی كه بيايی و ببينی بازم، 488

به بازوان توانا و قدرت سر دست، 126

بود انا الحق در لب منصور نور، 439

بود انا اللّه در لب فرعون زور، 439

بود در راه دائم قاصد راز، 395

بود قدر تو افزون از ملائك، 131

بيگانه سرشتی آشنا چون گردی، 123

پياله گير و كرم ورز و الضمان علیّ، 353

تا ابد من به چنين سلطنتی می نازم، 488

تا با خودی، ای خواجه، خدا چون گردی، 123

تا قيامت قطع استبداد كرد، 268

تخم گنجشك از هوا برداشتی، 210

تفاخری نبود مر خدای عالم را، 193

تو خود بنگر كزين خشخاش چيندی، 193

تو قدر خود نمی دانی چه حاصل، 131

جان من بادا فدای آشنا، 100

جبر بودی، كی پشيمانی بدی، 484

جداگانه زمين و آسمانی است، 194

جز سايه خويشتن نمی بينی تو، 123

جهان با اين فراخی تنگت آيو، 104

چند پنداری تو پستی را شرف، 194

چه ميان نقش ديوار و ميان آدميت، 257

چو خيشخياشی بيود بر روی دريا، 193

چو فردا نامه خوانان نامه خوانند، 104

چو مرگ تاختن آورد هيچ سود نكرد، 119

چو نام خود ببينی ننگت آيو، 104

چون بميرد چو سگ ذليل بود، 364

حاجی احرام دگر بند و ببين يار كجاست، 323

حجره ای داده به من روزگار، 475