عقل: محرم راز ملكوت، ص: 388

آن كه با پول نرد عشق می بازد، هرگز به دعوت آيات قرآن درباره زكات و انفاق و صدقات گوش فرانخواهد داد. چنين كسی كر و كور است و آينده نگر هم نيست. عشق های افراطی كار انسان را به جايی می رساند كه او هيچ ارزشی برای دعوت پروردگار قائل نمی شود و اين كمال بدبختی اين جنس دوپاست.

علاقه و رابطه زاهدان راستين با متاع و ابزارهای دنيا طبيعی است و در نزدشان نظام كسب و مصرف متاع دنيا بر اين مبناست كه آن را پاك و حلال به دست آورند و در عبادت ربّ و خدمت به خلق هزينه كنند.

يعنی اگر به محل كسب آن ها برويد و بگوييد: اين مغازه چيست؟

خواهد گفت: مسجد است و من هم عبد اللّه هستم. او در اين مسجد كه درش به روی دنيا باز است متاع های پاكيزه را به دست می آورد، با بهره گيری از آن ها بدن خود را سرپا نگاه می دارد تا خداوند را عبادت كند و با درآمد مازاد بر نياز خود نيز به عباد اللّه خدمت می كند.

اين زاهدان راستين چگونه مغازه را مسجد نام می نهند؟ پاسخ اين است كه آنان با امير المؤمنين، عليه السلام، آشنايی كامل دارند و بر اين نكته واقف اند كه مولايشان فرموده است:

الدنيا مسجد أحباء اللّه». [19]

وجب به وجب دنيا مسجد عاشقان خداست؛ منزل، مغازه، كارخانه و زمين كشاورزی مسجد است. زاهد يك عمر خود را در مسجد می بيند.

مال را نيز از طريق مسجد به دست می آورد. آن چه را هم كه كسب كرده خرج بندگی خدا و خدمت به خلق خدا می كند و بعد هم در كمال آرامش دنيا را ترك می كند و وارد عالم آخرت می شود، بدون اين كه هنگام ترك متاع دنيا و بيرون رفتن از آن كمترين دردی حس كند. در روايات آمده است كه اين گونه مردم بعد از مردنشان پی می برند كه