تأليفات :: عقل محرم راز ملكوت‏

عقل: محرم راز ملكوت، ص: 142

[

آن يكی آمد در ياری بزد		گفت يارش: كيستی ای معتمد؟
گفت: من. گفتش برو هنگام نيست		بر چنين خانی مقام خام نيست
خام را از آتش هجر و فراق		كی پزد كی وارهاند از نفاق؟
رفت آن مسكين و سالی در سفر		در فراق دوست سوزيد از شرر
پخته گشت آن سوخته پس بازگشت		باز گرد خانه همباز گشت
حلقه زد بر در به صد ترس و ادب		تا بنجهد بی ادب لفظی ز لب
بانگ زد يارش كه: بر در كيست آن؟		گفت: بر در هم تويی ای دلستان
گفت: اكنون چون منی ای من درآ		نيست گنجايی دو من را در سرا
نيست سوزن را سر رشته دو تا		چون كه يكتايی در اين سوزن درآ
رشته را با سوزن آمد ارتباط		نيست درخور با جمل سمّ الخياط
كی شود باريك هستی جمل		جز به مقراض رياضات و عمل؟
دست حق بايد مر آن را ای فلان		كو بود بر هر محالی كن فكان
هر محال از دست او ممكن شود		هر حرون از بيم او ساكن شود
اين سخن پايان ندارد، هين، بتاز		سوی آن دو يار پاك پاكباز
گفت يارش: كاندرآ ای جمله من		نی مخالف چون گل خار و چمن
رشته يكتا شد، غلط كم شو كنون		گر دو تا بينی حروف كاف و نون
هر نبی و هر ولی را مسلكی است		ليك تا حق می برد، جمله يكی است.

]

[ (25). هود، 87: «قالوا يا شعيب أصلاتك تأمرك أن نترك ما يعبد آباؤنا أو أن نفعل فی أموالنا ما نشاء إنك لانت الحليم الرشيد»؛ اعراف، 70: «قالوا أجئتنا لنعبد اللّه وحده و نذر ما كان يعبد آباؤنا فأتنا بما تعدنا إن كنت من الصادقين»؛ هود، 62: «قالوا يا صالح قد كنت فينا مرجوا قبل هذا أتنهانا أن نعبد ما يعبد آباؤنا و إننا لفی شك مما تدعونا إليه مريب»؛ ابراهيم، 10: «قالت رسلهم أفی اللّه شك فاطر السماوات و الارض يدعوكم ليغفر لكم من ذنوبكم و يؤخركم إلی أجل مسمی قالوا إن أنتم إلا بشر مثلنا تريدون أن تصدونا عما كان يعبد آباؤنا فأتونا بسلطان مبين»؛ بقره، 170؛ و]