تواضع و آثار آن، ص: 104

هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ» «1»

روايت بسيار مهمی را از جلد دوم كتاب شريف «اصول كافی» درباره عمل جامع و كامل برای شما مطرح می كنم. روايت از وجود مبارك حضرت باقر العلوم عليه السلام با سلسله سند نقل شده است. امام باقر عليه السلام از قول پروردگار نقل می كند. چرا پروردگار در كلام خود پنج قسم خورده اند؟ زيرا مطلب بسيار مهم بوده كه پروردگار عالم در مقدمه گفتارشان پنج قسم خورده اند، «وعزّتی و جلالی وعظمتی و بهائی وعلوّ ارتفاعی» به عزت، جلال، عظمت، نورانيت و به بلندی مقام خدايی و الهيت سوگند، كه قسم بالاتر از اينها نيست.

مقدم كردن خواسته خود بر خواسته خدا

سوگند برای چيست؟

«لايُؤْثِرُ عبدٌ هوائی علی هواه فی شی ءٍ مِنْ امر الدنيا» «2» به عزت، جلال، عظمت و نورانيت و به بلندی مقام الوهيت و ربوبيت و خدايی قسم، در زندگی دنيا، بنده ای از بندگان من، خواسته های مرا بر خواسته های خودش ترجيح نمی دهد، مثلا در عبادت، دلش می خواهد كه همه بفهمند او عبادت می كند ولی چون من با ريا موافق نيستم، خواسته مرا مقدم می كند و عبادت انجام می دهد، خدمت به مردم می كند، اما دلش می خواهد چهره شود.

ولی من به او می گويم به من خدمت كن، خواسته مرا در همه امور دنيايی مقدم می كند، «فی شی ء من أمر الدنيا» خواسته های مرا بر خواسته های خودش مقدم می كند و عملی كه انجام می دهد عملی جامع و كامل به دست می آيد. من در مقابل كار او چه عكس العملی نشان می دهم، اول «جعلت غناه فی نفسه» بی نيازی او را در

______________________________
(1)- توبه (9): 72؛ «خدا به مردان و زنان با ايمان بهشت هايی را وعده داده كه از زيرِ [درختانِ ] آن نهرها جاری است؟ در آن جاودانه اند، و نيز سراهای پاكيزه ای را در بهشت های ابدی [وعده فرموده ] و هم چنين خشنودی و رضايتی از سوی خدا [كه از همه آن نعمت ها] بزرگ تر است؛ اين همان كاميابی بزرگ است.»

(2)- الكافی: 2/ 137، حديث 2؛ «ابْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام قَالَ قَالَ اللَّهُ عز و جل وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي وَ عَظَمَتِي وَ بَهَائِي وَ عُلُوِّ ارْتِفَاعِي لَايُؤْثِرُ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ هَوَايَ عَلَی هَوَاهُ فِي شَيْ ءٍ مِنْ أَمْرِ الدُّنْيَا إِلَّا جَعَلْتُ غِنَاهُ فِي نَفْسِهِ وَ هِمَّتَهُ فِي آخِرَتِهِ وَ ضَمَّنْتُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ رِزْقَهُ وَ كُنْتُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ تِجَارَةِ كُلِّ تَاجِرٍ.»

الكافی: 2/ 137، حديث 1؛ «أَبِي عُبَيْدَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام قَالَ إِنَّ اللَّهَ عز و جل يَقُولُ وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي وَ عَظَمَتِي وَ عُلُوِّي وَ ارْتِفَاعِ مَكَانِي لَايُؤْثِرُ عَبْدٌ هَوَايَ عَلَی هَوَی نَفْسِهِ إِلَّا كَفَفْتُ عَلَيْهِ ضَيْعَتَهُ وَ ضَمَّنْتُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ رِزْقَهُ وَ كُنْتُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ تِجَارَةِ كُلِّ تَاجِرٍ.»