وفای به عهد پروردگار

در اين زمينه از سوره مباركه توبه يك آيه را عنايت كنيد:

«وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ» «1»

خيلی آيه عجيبی است كه خدا به مردان و زنان با ايمان، كه در دنيا زندگی می كنند و هنوز عمرشان خاتمه پيدا نكرده و وارد عالم ديگر نشدند، به جای اينكه به مؤمنين و مؤمنات بگويد وعده می دهم، می گويد: وعده دادم و تمام شد، وعده پروردگار هم با وفای به عهد همراه است.

«إِنَّ اللَّهَ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ» «2»

دليلی ندارد كه پروردگار عالم خلف وعده كند.

«وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ»

خصوصيات مؤمن و وعده بهشت

البته در آيات ديگر می گويد: مؤمن كيست؟ در آيات ديگر شرح می دهد مؤمن آن انسانی است كه خدا، قيامت، فرشتگان، پيغمبران و كتاب های آسمانی را باور دارد و اهل عمل و اخلاق هم می باشد. در آيات قرآن اعمال و اخلاق مؤمنين را هم بيان می كند.

ظاهراً در آيه سوره بقره، مردان و زنان با ايمانی كه دارنده عمل صالح و اخلاق حسنه هستند، ده خصوصيت اخلاقی دارند، من بهشت را به آنها وعده دادم كه از زير درختان و قصرها نهرها جاری است. اين يك وعده است.

«وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ» «3»

______________________________
(1)- توبه (9): 72؛ «خدا به مردان و زنان با ايمان بهشت هايی را وعده داده كه از زيرِ [درختانِ ] آن نهرها جاری است؟»

(2)- آل عمران (3): 9؛ «مسلماً خدا خلف وعده نمی كند.»

(3)- توبه (9): 72؛ «و نيز سراهای پاكيزه ای را در بهشت های ابدی [وعده فرموده ] و هم چنين خشنودی و رضايتی از سوی خدا [كه از همه آن نعمت ها] بزرگ تر است؛ اين همان كاميابی بزرگ است.»