تواضع و آثار آن، ص: 90
عمل ثواب دارد يا فقط آن نيت باطن را در قيامت حساب می كنند؟
پيغمبر صلی الله عليه و آله می فرمايد: «1» كسی كه به اين نيت به سراغ پول برود، هر قطره عرقی كه از بدنش به خاطر اين فعاليت مادی از بدنش می ريزد، ثواب قطره خون شهيد در جبهه را دارد، كسی كه به اين نيت سراغ امور مادی می رود مانند مجاهد فی سبيل الله است كه در گرمای تابستان در راه خدا با دشمن مبارزه می كند.
پس از اين چهار بخش، دو بخش آن به زلف بقا و بهشت رضوان الله گره می خورد، دو بخش ديگر هم نابود می شود و از بين می رود.
«هَباءً مَنْثُوراً» «2»
می شود. وصل به الله، بخشش خدا را در دنيا و عنايت خدا را در آخرت به دنبال دارد. اين معنای اتّصال عمل به:
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»
است؛ يعنی وقتی می خواهی كاری شروع كنی، به اين آيه توجه كن، «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» حالا بايد ببينی كاری كه انجام می دهی قابل گره زدن به الله هست يا نه؟ ممكن است كار گره نخورد.
عاقبت استفاده از اموال نامشروع در امر خير
رسول خدا صلی الله عليه و آله می فرمايد: «3» كسی كه از مال نامشروع، مسجد، درمانگاه، بيمارستان، آب انبار، پل و حمّامی را بسازد، در قيامت كل اين ساخت و سازهايش را متراكم كرده و بدون اينكه وزن آن كم شود، فقط حجمش را كم می كنند، بر پشت او می بندند و او را به جهنم پرتاب می كنند.
حالا كه می خواهم با «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» عمل خود را شروع كنم، بايد دقت كنم كه آيا اين كار قابل گره خوردن به «اللَّهِ» هست يا نيست. اگر امكان گره
______________________________ (1)- الكافی: 5/ 88؛ «حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ الْكَادُّ عَلَی عِيَالِهِ كَالْمُجَاهِدِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ.»
مستدرك الوسائل: 13/ 54، حديث 14727؛ «فِقْهُ الرِّضَا، عليه السلام وَ اعْلَمْ أَنَّ نَفَقَتَكَ عَلَی نَفْسِكَ وَ عِيَالِكَ صَدَقَةٌ وَ الْكَادَّ عَلَی عِيَالِهِ مِنْ حِلٍّ كَالْمُجَاهِدِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ.»
(2)- فرقان (25): 23؛ «غباری پراكنده.»
(3)- إرشاد القلوب إلی الصواب: 70/ 1؛ «وَ قَالَ عليه السلام إِنَّ أَحَدَكُمْ لَيَرْفَعُ يَدَيْهِ إِلَی السَّمَاءِ فَيَقُولُ يَا رَبِّ يَا رَبِّ وَ مَطْعَمُهُ حَرَامٌ وَ مَلْبَسُهُ حَرَامٌ فَأَيُّ دُعَاءٍ يُسْتَجَابُ لِهَذَا وَ أَيُّ عَمَلٍ يُقْبَلُ مِنْهُ وَ هُوَ يُنْفِقُ مِنْ غَيْرِ حِلٍّ إِنْ حَجَّ حَجَّ حَرَاماً وَ إِنْ تَصَدَّقَ تَصَدَّقَ بِحَرَامٍ وَ إِنْ تَزَوَّجَ تَزَوَّجَ بِحَرَامٍ وَ إِنْ صَامَ أَفْطَرَ عَلَی حَرَامٍ فَيَا وَيْحَهُ مَا عَلِمَ أَنَّ اللَّهَ طَيِّبٌ لَايَقْبَلُ إِلَّا الطَّيِّبَ وَ قَدْ قَالَ فِي كِتَابِهِ إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِين.»
إرشاد القلوب إلی الصواب: 69/ 1؛ «وَ قَالَ النَّبِيُّ صلی الله عليه و آله الْجَنَّةُ مُحَرَّمَةٌ عَلَی جَسَدٍ غُذِّيَ بِالْحَرَامِ.
و قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام لَيْسَ مِنْ شِيعَتِي مَنْ أَكَلَ مَالَ امْرِئٍ حَرَاماً.
و قَالَ النَّبِيُّ صلی الله عليه و آله لَايَشَمُّ رِيحَ الْجَنَّةِ جَسَدٌ نَبَتَ عَلَی الْحَرَام.»
