عرفان در سوره يوسف، ص: 33

ورود به قيامت، بهشت را به او بشارت می دهند؛ يعنی از ابتدای ورود به عالم بعد، خيالش را راحت می كنند كه برای تو از اكنون تا ابد، امنيت صد در صد هست.

اگر وجود مبارك حضرت يوسف عليه السلام خواب می بيند و خدا خوابش را در قرآن بيان می كند، از همين قبيل خواب است؛ يعنی جوانی در اوج ايمان و تقوا، آن هم در سنّ كمتر از ده سالگی، به قدری وجود او پاك بود كه صريحاً استفاده می شود كه خدا در عمق چاه به او رحم كرد و وحی خداوند به او آرامش عجيبی داد.

آنجا ارتباطی با پروردگار برقرار كرد كه شنيدنی است. با وجود مقدس حضرت حق گفتاری دارد كه قلب را صفا می دهد و روح را نورانی می كند. بنا به فرموده قرآن:

پاكی، صافی و مانند آينه شدن ضمير انسان، عامل اين معناست.

«أَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ» «1»

گاهی همين بشارت در بيداری و به صورت الهام است.

هدايت توسط الهام خدايی

من در سبزوار نزد يكی از اوليای خدا بودم. توانستم ده شب در خدمت ايشان بمانم. ايشان خيلی مشكل به حرف می آمد؛ چون اوليای خدا به اين معنا واقف هستند كه كم حرفی عامل نجات و سلامت باطن است. كم حرفی انسان را به آينه شدن می كشاند.

پيامبر گرامی اسلام صلی الله عليه و آله می فرمايند: سلامت ده جزء است، نُه جزء آن در سكوت است. «2»

______________________________
(1)- يونس (10): 62؛ «آگاه باشيد! يقيناً دوستان خدا نه بيمی بر آنان است و نه اندوهگين می شوند.»

(2)- مجموعة ورام: 2/ 112، الجزء الثاني؛ وسائل الشيعة: 12/ 185، حديث: 16035- 16036؛ «عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ رَفَعَهُ قَالَ يَأْتِي عَلَی النَّاسِ زَمَانٌ تَكُونُ الْعَافِيَةُ عَشَرَةَ أَجْزَاءٍ تِسْعَةٌ مِنْهَا فِي اعْتِزَالِ النَّاسِ وَ وَاحِدَةٌ فِي الصَّمْتِ.»

«وَ فِي الْخِصَالِ وَ فِي عُيُونِ الْأَخْبَارِ قَالَ أَبُو الْحَسَنِ الرِّضَا عليه السلام مِنْ عَلَامَاتِ الْفِقْهِ الْعِلْمُ وَ الْحِلْمُ وَ الصَّمْتُ إِنَ الصَّمْتَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْحِكْمَةِ إِنَّ الصَّمْتَ يَكْسِبُ الْمَحَبَّةَ إِنَّهُ دَلِيلٌ عَلَی كُلِّ خَيْرٍ.»