عرفان در سوره يوسف، ص: 179
الحمدلله رب العالمين و صلّی الله علی جميع الانبياء والمرسلين
و صلّ علی محمد و آله الطاهرين.
اهل حكمت از بيماری ها تعبير جالبی دارند. به زبان عربی فرمودند كه بيماری «عدم السلامة» است. نبود و خلأ سلامت، بيماری است. اين بيماری اگر بدنی باشد، طبيب و دارو دارد و وظيفه واجب بيمار بدنی است كه به طبيب مراجعه و به نسخه او عمل كند تا اين خلأ برطرف شود و نيروهای از دست رفته، به بدن برگردد.
لذا می گويند: بيماری ذاتی بدن نيست، بلكه عرضی است؛ يعنی جزء آفرينش انسان نيست، بلكه به عللی بدن گرفتار بيماری می شود. بيماری دشمن است، می شود با آن جنگيد، نابودش كرد و آن را فراری داد. اسلحه آن دارو و متخصص اين اسلحه طبيب است.
دستور دين به معالجه بيماری بدنی
«1»______________________________ (1)- الكافی: 8/ 88، حديث 52، حديث الطبيب؛ «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ قَالَ مُوسَی عليه السلام يَا رَبِّ مِنْ أَيْنَ الدَّاءُ قَالَ مِنِّي قَالَ فَالشِّفَاءُ قَالَ مِنِّي قَالَ فَمَا يَصْنَعُ عِبَادُكَ بِالْمُعَالِجِ قَالَ يُطَيِّبُ بِأَنْفُسِهِمْ فَيَوْمَئِذٍ سُمِّيَ الْمُعَالِجُ الطَّبِيبَ.» بحار الأنوار: 59/ 65؛ «قال ابن إدريس ره: في السرائر قد ورد الأمر عن رسول الله صلی الله عليه و آله و وردت الأخبار عن الأئمة من ذريته عليه السلام بالتداوي فَقَالُوا: تَدَاوَوْا فَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ دَاءً إِلَّا أَنْزَلَ مَعَهُ دَوَاءً إِلَّا السَّامَ فَإِنَّهُ لَادَوَاءَ لَهُ.»
بحار الأنوار: 59/ 71؛ «يَقُولُ صلی الله عليه و آله تَعَالَجُوا وَ لَاتَتَكَلَّمُوا.»
