عرفان در سوره يوسف، ص: 36
پيدا كردن دل گمشده
اما آن قطعه عارفانه، چقدر زيباست. به اهل دلی از اين قبيل گفتند: «رجل فقد قلبه» آيا كسی كه دل خود را گم كرده است: «متی يجده» چه وقت می تواند اين گم شده را پيدا كند؟
در اين عالم هيچ گمشده ای عزيزتر و با ارزش تر از دل نيست، كه از دست انسان برود و نفهمد كجا رفت. اگر می فهميد، پس می گرفت. آنهايی كه دل را می برند، به اين زودی آن را پس نمی دهند. آن كسانی كه غارتگر، دزد و وسوسه گر نسبت به قلب هستند، به اين راحتی از اين گوهر پربهای خزانه حضرت حق دست نمی كشند؛ چون تنها راه نابود كردن انسان، اين است كه قلب را از او بگيرند.
|
بی دلی در همه احوال خدا با او بود |
او نمی ديدش و از دور خدايا می كرد «1» |
|
چون بايد با چشم دل ديد. اگر دل نباشد، با چه ببيند؟
گمراهی دل
«2»______________________________ (1)- حافظ شيرازی.
(2)- تصنيف غرر الحكم و درر الكلم: 68، الفصل الرابع عشر، حديث 915- 919 القلب المذموم:
- انْتِبَاهُ الْعُيُونِ لَايَنْفَعُ مَعَ غَفْلَةِ الْقُلُوبِ.
- خُلُوُّ الْقَلْبِ مِنَ التَّقْوَی يَمْلَؤُهُ مِنْ فِتَنِ الدُّنْيَا.
- سَمْعُ الْأُذُنِ لَايَنْفَعُ مَعَ غَفْلَةِ الْقَلْبِ.
- شَرُّ الْقُلُوبِ الشَّاكُّ فِي إِيمَانِهِ.
- عِظَمُ الْجَسَدِ وَ طُولُهُ لَايَنْفَعُ إِذَا كَانَ الْقَلْبُ خَاوِياً.
- مَنْ مَاتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ.
