عرفان در سوره يوسف، ص: 358

«وَ ما نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ» «1»

خدا در قرآن می فرمايد: جرم پاكان و مؤمنين، پاكی و ايمان آنان است. جرم ديگری ندارند.

خواسته های ارزشمند اوليای خدا

از خدای متعال بخواهيد، كه اين خواستن شما بسيار با ارزش است. بخواهم كه توبه كنم. با گريه نماز بخوانم. روزه بگيرم. اهل خدا باشم و با شهادت و در نماز بميرم. بخواهم كه وقتی می ميرم، سرم در دامن حضرت ابی عبدالله عليه السلام باشد. همه اين ها خواستن است و اين خواسته ها، قيمت عجيبی دارد.

«انّ الله لاينظر الی صوركم واعمالكم وانّما ينظر الی قلوبكم» «2» خواسته های شما را مانند نوری كه تا عرش می زند، می بيند؛ چون تمام اين خواسته ها نوری است.

«الصلوة نور مِنَ اللَّه» «3» وقتی من نماز می خوانم، از دلم نور بيرون می زند. وضو، عشق خدا و اهل بيت عليهم السلام نور هستند. آن وقت اگر زلف اين خواستن به زلف آگاهی گره بخورد، بالاخره روزی اين دو در باطن با هم می سازند و شما را به خدا كه نور مطلق است

______________________________
(1)- بروج (85): 8؛ «و از مؤمنان چيزی را منفور و ناپسند نمی داشتند مگر ايمانشان را به خدای توانای شكست ناپذير و ستوده.»

(2)- بحار الأنوار: 67/ 248، باب 54، ذيل حديث 21.

(3)- مستدرك الوسائل: 3/ 92، باب 29، ذيل حديث 3098.